Dag 13 en 14: Afscheid van Patagonie -

Om 6.32 uur, net na de wekker, horen Bertus en ik (we zitten aan de voorkant van het hotel) een enorme klap. Blijkt dat er voor het hotel een aanrijding plaatsvond, waarbij de aanrijder stutpalen, een boompje en wat betonnen bakken van het hotel heeft verplaatst. Een grote ravage, groot raam kapot, politie, ambulance en brandweer in de straat, uitrit van de parkeerplaats geblokkeerd. De aangeredene is een medewerkster van het hotel, die ogenschijnlijk ongedeerd maar wel bedremmeld uit haar auto stapt; degene die tegen de pui aanreed is er slechter aan toe. Waarschijnlijk wilde de medewerkster linksaf slaan de inrit in, en wilde de ander haar nog even snel inhalen – iets wat we hier vaker zien. Je krijgt hier kennelijk je rijbewijs gratis bij een pakje boter, dus we zijn blij als we donderdag op het schip zitten! (Had ik al vermeld dat ik twee dagen voor vertrek mijn rijbewijs heb gehaald….?)

Omstreeks 10.30 uur rijden we met twee auto’s de stad in – Margreta, Danny en Huig, in hun eigen huurauto, nemen de boot over de Beagle Channel en gaan daarna naar het Tierra del Fuego nationaal park in een poging op de Magelhaenspecht (zoals wij de voorgaande dagen hebben gedaan); wij negenen rijden naar een fraai stuk bos niet ver van de Garibaldi Pas waar we eerder waren (zie blog 10). We lopen een stukje langs de weg en vinden dan spontaan weer twee mannen en een vrouw Magelhaenspecht die zich weer uitstekend laten bekijken; ook landt er een groepje Austral Parakeets voor de neus van Hendrik Jan die daarvan prachtige foto’s weet te maken.

Zoals van tevoren afgesproken splitsen we dan de groep in tweeën: Kasper, Wesley, Frank en ik willen graag zo ver mogelijk naar het oosten rijden (Estancia Moat of verder) om bij de monding van het Beagle Channel over zee te gaan kijken, hopend op leuke dolfijnen of walvissen (m.n. Brilbruinvis (Spectacled Porpoise), Peale’s Dolfijn of Dwergvinvis), en de rest heeft daar geen zin in en blijft lokaal vogelen. We spreken af om 20.00 uur in RestoBar Kuar, een schitterend etablissement net buiten Ushuaia, met uitzicht op de rotskust en regelmatig goed uitzicht op Kelpgans, Stoombooteend, Rotsaalscholver (Rock Shag) en Amerikaanse Oeverloper – om daar gezamenlijk het door Inezia Tours aangeboden laatste diner in Ushuaia te gebruiken.

Kasper, Wesley, Frank en ik rijden dus rond 11.00 uur over een goede maar onverharde weg naar Estancia Harberton, volgens de kaart de eerste settlement van Vuurland, waar een boek over geschreven is (zie: Uttermost Part of the Earth) dat we vandaag, de dag van inscheping, nog te pakken proberen te krijgen om aan boord te kunnen lezen. De weg is schitterend: we volgen het Beagle kanaal (een 100+ km lange zeearm tussen Argentijns Vuurland en Chili van misschien 20 km breed) en hebben uitzicht op prachtige door de wind scheefgetrokken Nothofagusbossen (iets anders staat hier niet), smalle kanaaltjes, kleine rots- en graseilandjes met de meest vreemde vormen, en veel vogels: Rots- en Keizeraalscholvers (Imperial Cormorant), Stoombooteenden (zowel Vliegende als Niet-vliegende, goed herkenbaar aan de rudimentaire vleugeltjes), Great Grebes (grote futen met enorm lange dunne nekken), Zwarte Scholeksters etc.

Van een zeker hoog uitzichtpunt zien we grote vlakken vogels vrij dichtbij op het Beagle kanaal zwemmen – het lijkt op zeevogels op een dode walvis of iets dergelijks, maar het blijken grote scholen vis te zijn aan de oppervlakte, met daarop en omheen vele duizenden Grauwe Pijlstormvogels, jagers, meeuwen en sterns, en honderden Wenkbrauwalbatrossen: alle groepen tezamen telden we er minstens 1.100! Onvoorstelbare aantallen, en dan zijn we nog niet eens op zee.

We bereiken de Estancia Harberton en rijden door naar Estancia Moat, ruim 40 km verder over een onverharde weg waar we – natuurlijk, wie heeft hier iets te zoeken – geen ander verkeer tegenkomen. Het begint duidelijk te worden dat we een behoorlijk eind terug moeten lopen mochten we panne krijgen, en het eind van het schiereiland waar we op rijden is nog lang niet in zicht. We stoppen, en gaan over zee kijken maar zien weinig. Van langs vliegende albatrossen kijken we al niet meer op, er vliegen een paar Reuzenstormvogels, maar dat is het dan ook wel. Wel is het uitzicht onveranderd magnifiek en we maken dan ook mooie plaatjes van kiezelstranden met veel aangespoeld hout en heel veel kelp – waar hier en daar Bar-winged Cinclodes op foerageren. Wesley maakt wat fotootjes van Austral Blackbird, Blackish Oystercatcher, Kelpgans, Southern Crested Caracara, die er elk wat van hun gading lijken te vinden.

Op de terugweg (we hielden het over zee kijken een uur uit) stopten we een paar keer om in de moerasjes langs de weg (veel beverdammen) te zoeken naar de Vuurlandsnip (Fuegian Snipe), maar al wat we vonden waren Zuidamerikaanse Snippen (South American Snipes). We zien eindelijk een ander autootje – dat prompt vlak voor ons stopt en waaruit drie mensen met kijker komen. We stoppen ook even en ons wordt een Muskusrat aangewezen die vlak voor ons zwemt, een goede vondst van de chauffeur. Die ons herkent als vogelaars en meteen enthousiast begint over vogels rond Ushuaia en ons een tip geeft over waar we de door ons tot-nu-toe gemiste Rufous-chested Dotterel kunnen vinden. Omstreeks half acht zijn we in het restaurant…

Ondertussen zien Paul en Marijke, Bertus en Henk en Hendrik Jan nog ‘ns vijf Magelhaenspechten, Black-chinned Siskins, een stel mooie Andescondors aan de grond en zo’n tien White-throated Carcacara’s op de vuilstort van Ushuaia. Danny, Huig en Margreta namen een andere boot dan wij en zien Magellanic Diving-Petrels en zelfs twee Koningspinguïns in de Magelhaenpinguïnkolonie – maar missen de specht….

Het laatste diner in Ushuaia is een groot succes en er wordt getoost op de Atlantic Odyssey 2012. Terug bij het hotel blijkt de pui, inclusief alle fraaie houten balken en het raam, alweer in ere te zijn hersteld; zelfs het naaldboompje staat weer rechtop.

Op donderdagochtend ontbijten we op verschillende tijden, sommigen slapen een uurtje extra, maar allen checken tijdig uit en laten de tassen bij de balie van het hotel. Op het moment dat Kasper, Wesley, Frank en ik aan komen rijden bij het kiezelstrand dat uitkijkt over de luchthaven, komt Henk ons halen: ze hebben net de zo vurig gewenste Rufous-chested Dotterels gevonden! We hebben schitterende views van de mooie ranke steltlopertjes, met het Beagle kanaal en de besneeuwde toppen van Chili op de achtergrond, voordat ze besluiten om ‘ns in Chili te gaan kijken. We zien nog een Black-faced Ibis overvliegen (op de valreep nog een nieuwe soort voor Henk en Hendrik Jan) en dan op naar de Plancius, die vannacht uit Antarctica is aangekomen, voor een paar fotootjes vanaf de boulevard.

De middag brengen we door met shoppen (mueslirepen, muts etc), skypen, bloggen, mailen (d.w.z. als zo meteen het internet het weer doet) en wachten tot de taxi ons naar de pier zal brengen.

Groeten vanuit Ushuaia van Henk, Hendrik Jan, Paul, Marijke, Bertus, Kasper, Frank, Remco, Danny, Margreta, Huig en Wesley.

Vanuit Ushuaia,

Remco Hofland

Geplaatst op: 29 maart 2012