Dag 17: Deception Island en de South Shetland Islands -

Zondag 1 april brachten we door in de caldera (ondergelopen krater) van Deception Island, met fraai uitzicht op Whaler’s Bay en de overblijfselen van een walvisvaardersstation. Bij het binnenvaren van de krater, door de natuurlijke opening in de kraterwand, is het op de brug muisstil omdat concentratie vereist is: er staat een ijzige oostenwind en middenin de opening is een ondieper stuk waarop we niet willen stranden. Voor het binnenvaren zaten we op een bijzonder onstuimig stuk zee, wat ons wel Sneeuwstormvogels (Snow Petrels) opleverde, waarvan we de eerste zelfs door het raam zagen tijdens het ontbijt! Waar de meeste zeevogels (een variant op) bruin zijn, is deze spierwit met een zwart kraaloogje. Een bijzondere soort, die normaal alleen voorkomt bij drijvende ijsbergen – die wij nog niet hebben gezien.

Eenmaal in de krater (c. 10 x 10 km) was de zee iets minder onstuimig, maar de harde wind compenseerde daarvoor. Het begon met -4 C, die stukken kouder aanvoelde, dat wil zeggen alleen op de onbedekte lichaamsdelen (neus, wenkbrauwen) want onze poolkleding doet goed werk. De bedoeling was om met de zodiacs te landen en door het verlaten walvisvaardersstation te lopen – wij vogelaars waren echter meer geïnteresseerd in de Ezelspinguïns (Gentoo Penguins) die achter het walvisvaardersstation op de helling stonden te bikkelen in de sneeuw, geteisterd door de katabatische winden die van de helling naar beneden daverden. Vlakbij de Ezelspinguïns honderden Zuidpoolpelsrobben (Antarctic Fur Seals) die vrolijk rondzwabberden op de stranden met ertussen geregeld jonge mannetjes die schijngevechten aangingen.

Tegelijkertijd zag het er bijzonder koud uit op de open stranden, waar de sneeuwjachten overheen jagen. Al snel bleek dat er ’s ochtends niet geland ging worden: niet alleen kon je rekenen op een ijzige laag op de kleren van de spray zeewater waarvoor de wind ongetwijfeld zou zorgen; daarnaast was het niet ondenkbaar dat er, vooral onder de oudere deelnemers aan onze expeditiecruise (Wesley, Kasper en ik zijn de enigen onder de 40, de meesten zijn ouder), mensen een nat pak zouden halen. En de derde factor van betekenis in de beslissing om al dan niet te landen was het feit dat de zodiacs die zonder mensen terug zouden varen naar het schip, tegen de wind in omvergeblazen konden worden. Er werd dan ook niet gemord toen de geplande landing werd afgeblazen.

In plaats van de zodiaclanding voer het schip langzaam de krater rond, zodat men vanuit de observation lounge een goed uitzicht had op de zwaar besneeuwde wanden ervan. Af en toe leek de zon door te breken, en leek de wind wat minder te worden, en op een gegeven moment werd er zelfs een zodiac naar het water getakeld om met de staf te proberen of het te doen was. Dat bleek niet het geval, en aan het eind van de middag was de sneeuw/hagel/mistsoep zo dicht dat de wanden van het walvisvaardersstation niet meer te zien waren.

De Inezia vogelaars waren vandaag nagenoeg de enigen die de kou trotseerden en geregeld buiten op het dek gingen staan, wat mooie foto’s opleverde van uit het water springende Ezelspinguïns en langsvliegende Zuidpoolaalscholvers. Doordat het de sterke oostenwind is die landen onmogelijk maakt, varen we waarschijnlijk ook niet meer door naar Halfmoon Bay, noordelijker in de South Shetland Islands, maar steken we eind van de middag meteen over naar Antarctica. De vogelaars hopen in ieder geval dat we snel weer vertrekken uit de krater omdat we op de Bransfield Strait, de 100+ km water die de South Shetland Islands van het Antarctic Peninsula scheiden, kans maken op Snow en Antarctic Petrels, Light-mantled Sooty Albatrosses en misschien ook walvissen.

Waarnemingen

Deception Island: Ezelspinguïn (Gentoo Penguin), Snow Petrel (buiten de caldera), Zuidpoolaalscholver (Antarctic Cormorants), Kelpmeeuw, Bruine (Brown Skua) en Zuidpooljager (South Polar Skua), 350+ Zuidpoolpelsrobben (Antarctic Fur Seals), 1 Weddellzeehond (Weddell Seal).

Vanaf de Plancius op 62°59” Zuiderbreedte, 60°33” Westerlengte

Remco Hofland

Geplaatst op: 2 april 2012