Dag 30: the morning after -

Inmiddels liggen we enkele dagen in South Georgia en we raken al aardig vertrouwd met de omgeving. We zijn als groep vogelaars wel een andere fase ingegaan, maar daarover later meer. We merken ook dat de teleurstelling bij de medewerkers van Oceanwide net zo groot is. Het meeste geldt dit zelfs voor expeditieleider Rinie van Meurs. Rinie is een zeer ervaren en gedreven expeditieleider die de deelnemers van de expeditie zo veel mogelijk wil tonen van al het moois dat de natuur te bieden heeft. Hij heeft inmiddels 22 jaar ervaring als expeditieleider maar de situatie waarin wij nu zitten is ook voor hem nieuw. Het is leuk om te zien dat diverse passagiers proberen om hem een hart onder de riem te steken omdat zij zich maar al te goed realiseren dat het genomen besluit het enige juiste was. Je merkt dat Rinie deze steun waardeert, maar de teleurstelling overheerst ook bij hem nog steeds.

Feit is dat de staf van de Plancius er alles aan doet om het verblijf zo aangenaam mogelijk te laten zijn in South Georgia. Het diner wordt op kosten van Oceanwide aangevuld met drank en er worden zo veel mogelijk activiteiten ontplooid. Voor de personen voor wie de afstand van de wandelingen te groot is wordt een alternatief gezocht met behulp van een zodiac. En gisteravond stond een barbecue (die gewoonlijk pas plaatsvindt in tropische wateren) georganiseerd op het achterdek,waarbij naast de passagiers ook de bemanning en de inwoners van Grytviken mochten aanschuiven en vervolgens de voetjes los konden gooien op de muziek van ABBA, Anouk, Madonna etc. De Russische bemanningsleden waren hierbij in het begin nog wat terughoudend, maar toen er werd doorgepakt met touwtjespringen (met een scheepstouw) gingen ook zij los. Bij een ingelaste wedstrijd touwtrekken werd helaas door de bewoners van het vasteland aan het langste eind getrokken.

Desondanks kan gesteld worden dat we vrijdag de 13e goed doorstaan hebben, hoewel enkelen daar vanmorgen misschien anders over dachten. Gelukkig voor hen vindt het ontbijt momenteel pas plaats om 8.30 uur als gevolg van de chill-stand waarin wij ons momenteel bevinden. Vandaag stond er gelukkig niet zo veel op het programma.

Rond 10.30 uur is er nog even beroering. Iedereen (passagiers en staf) worden verzocht zich snel naar de lounge te begeven in verband met een belangrijke mededeling. Kort ervoor, zo blijkt, heeft een aardbeving plaatsgevonden in de Drake Passage (7 Richter) en er wordt gewaarschuwd voor een tsunami. 20 seconden voor de meeting wordt de waarschuwing al weer ingetrokken (als gevolg van de metingen bij de Falklandeilanden). Weer geen verhaal voor een goed jongensboek.

In de middag is er een aangename verrassing voor de vogelaars aan boord. We zijn gedurende deze tocht in goed gezelschap (zo was al eerder gebleken). Naast de nummers 3 en 5 van de Century Club (personen die zoveel mogelijk van de 880 bestemmingen willen bezoeken in de wereld) en Josep del Hoyo, auteur van `Handbook Birds of the world` is ook Bob Flood, herondekker van het Nieuw Zeeland Stormvogeltje aanwezig. Deze middag geeft hij een lezing over deze gebeurtenis. Hij doet dit op zijn eigen, verbluffende en humoristische wijze.

De volgende fase. Tuurlijk, we balen er nog steeds van dat er geen koers gezet kon worden naar Gough, maar we beseffen wel dat we in een uitzonderlijke situatie zitten waarin we een unieke kans hebben om uitgebreid te genieten van deze prachtige omgeving. Deze kans is niet voor veel mensen weggelegd. De eerste twee dagen hebben we South Georgia gezíen. Nu zijn we South Georgia aan het beléven. Nu pas hebben we een redelijke blik op het gedrag van, en de interactie tussen, de diverse soorten dieren. De pelsrobben hebben hier echt een geweldig leven. Zo nu en dan een visje vangen maar de meeste tijd besteden ze aan slapen, stoeien (met elkaar of met een voorbijganger) en spelen in het water. Regelmatig zien we vanuit de boot een presentatie synchroonzwemmen van groepjes pelsrobben. Vaak zie je ook een samenscholing van 20/30 pelsrobben die niets anders doen dan om elkaar heen zwemmen en elkaar uitdagen. Ook jagen doen de pelsrobben groepsgewijs. In groepjes stomen ze door het water op en net onder het wateroppervlak. De Antarctische Stern maakt hier weer dankbaar gebruik van. Zij volgen in groepjes van enkele tientallen exemplaren in hun kielzog zoals wij dat kennen van vissersschepen.

Ook de South Georgia Aalscholver jaagt op soortgelijke wijze. In groepen van vergelijkbare omvang jagen ze de vis op om vervolgens gelijktijdig onder te duiken. Het resultaat is verbluffend. Vrijwel elke aalscholver komt met een positief resultaat boven. Een ander onderdeel van de beleving zit in de tamheid van de vogels en zoogdieren. Van de meeste soorten zijn we in Nederland veel grotere aantallen gewend, maar de manier waarop de beperkte massa zich hier toont is fenomenaal. De mens wordt niet gevreesd en met enig (niet eens zo heel veel) geduld komen de dieren fantastisch dichtbij om te bekijken en te fotograferen. De sterns en jagers tot nu toe tot ca. 2 meter afstand. De paar pinguïns tot ca. 1.5 meter. De aalscholvers zelfs tot een halve meter. Zij worden slechts overtroffen door de pelsrobben waarbij het om centimeters gaat.

Morgen klaart het weer op en zal er waarschijnlijk weer een excursie aan land georganiseerd worden.

Waarnemingen Grytviken: Ezelspinguïn, South Georgia Aalscholver, 8 South Georgia Pijlstaart, Kelpmeeuw, Antarctische Stern, Bruine Jager, Zuidpoolpelsrobben (Antarctic Fur Seals) en Zuidelijke Zeeolifanten.

Vanaf de Plancius bij South Georgia op 54°16” Zuiderbreedte, 36°30” Westerlengte

Danny Laponder

Geplaatst op: 16 april 2012