Dag 7: Punta Loyola -

Gisteravond bij aankomst in El Calefate nog eventjes twee autootjes gehuurd – we kregen wel twee afgeragde exemplaren mee. Vandaag uitgeslapen tot 7.30 uur en om 8.00 uur ontbijt, hartelijk afscheid genomen van onze gids en op zoek naar een pompstation om de banden op spanning te brengen (we verwachten nog wel de nodige onverharde km’s te maken). Daarna konden we de toegangsweg naar Laguna Nimez, een stel rietomrande plasjes naast het grote meer in El Calafate, niet goed vinden door alle eenrichtings- en opgebroken straten. Dus we stopten uiteindelijk bij het stuk meer waar we de eerste dag hier onze ogen hadden uitgekeken, en vonden daar weer de bakken tamme Zwarthals- en Coscorobazwanen, Witvleugel- en Roodrandsnavelmeerkoet (White-winged en Red-gartered Coot), diverse eenden, veel kieviten en zelfs onze eerste Great Grebe van de reis. Net als de eerste dag waaiden we bijkans uit onze verschoning, maar dat mocht de pret (en de foto’s: vooral Kasper maakt juweeltjes door zijn scoop) niet drukken.

De wind is hier standaard, en door de zon toch (meestal) niet koud. Wel handig toch dat we op dag 1 van onze gids plasles kregen: zijn wij mannen in Nederland gewend om met de rug naar de wind te gaan staan, gebaarde onze gids heel begrijpelijk dat het hier dan alle kanten opwervelt (in je gezicht of op je verrekijker, beiden niet aan te raden). Het motto is hier: schuin op de wind gaan staan en we hebben het inmiddels prima onder de knie. Marijke heeft het wat moeilijker: er is hier op de vlaktes geen boom of struik hoger dan 20 cm te vinden – en toch speelt ze het iedere keer weer klaar.

We hebben, mede door de wind, ontzag gekregen voor de fietsers die we met enige regelmaat zien. Waarschijnlijk buitenlanders, hoewel dat door de roodverbrande en bebaarde gezichten, vaak getooid met een alpacamuts, niet altijd even eenvoudig is vast te stellen. Patagonië lijkt me zo’n plek waar je, net als op Texel, ogenschijnlijk iedere dag tegenwind hebt. En het mag hier dan buitengewoon mooi zijn: op de fiets vorder je hier nog langzamer dan per auto, en daarmee gaat het door de vele onverharde wegen al niet al te snel.

Anyway, even na elven reden we weg uit El Calafate, we lunchten in Esperanza, dat als dorp op de kaart staat maar in feite niets meer is dan een kruispunt met een tankstation, vier huizen en een hotel-restaurant waar waarschijnlijk 99% van de mensen die langsrijden iets gaat eten of drinken. We hadden een beetje haast omdat de gids ons had getipt dat we met opkomend tij op Punta Loyola, een kaap iets ten oosten van Rio Gallegos, een goede kans maakten op de prachtig zwart-witte Commerson’s Dolfijn, die dan in groepjes de riviermonding intrekt. Google ‘tide table Punta Loyola’ en je krijgt gewoon een keurige Engelstalige site waarop je op de minuut af het tij kunt opvragen – het meest ideale tijdstip voor 22 maart was vanaf 17.25 uur. We stonden er om 17.18 uur.

In anderhalf uur tijd zagen we alle zand- en grindbanken in de monding onder water verdwijnen, honderden meeuwen en Imperial Cormorants vlogen heen en weer, achternagezeten door Chileense Jagers (=bruine meeuwachtige vogels die meeuwen net zo lang lastigvallen en achtervolgen totdat ze hun kostje laten vallen of hun maaginhoud ophoesten), Great Grebes en zelfs enkele langsdobberende Magelhaenpinguïns. Het was ff schrikken toen ik ineens een enorme kop boven water uit zag steken, maar dat bleek een zeeleeuw (Southern Sealion) of grote zeehond (Southern Fur Seal) te zijn – daar kwamen we niet helemaal uit. De dolfijnen lieten het helaas afweten maar gezien de getijdetabel hebben we de komende twee dagen nog enkele kansen.

Wat de Grote Keuze betreft – we gaan de Canary-winged Finch proberen omdat de Poema’s met name betrouwbaar zijn in het pinguïnbroedseizoen; dan azen ze namelijk op de ouderpinguïns die ’s nachts aan land komen om hun jongen te voeden. Nu de pinguïns uitgebroed zijn en de kolonie hebben verlaten, is het niet duidelijk of de Poema’s er nog wel zo makkelijk zijn…

Avifaunistische hoogtepunten vandaag: Lesser Rhea, Magelhaenpinguin, Great en White-tufted Grebe, maar liefst negen Andescondors meevliegend met de auto, Imperial Cormorant, White-winged Coot, Chileense Jager, Dolfijnmeeuw, Zuidamerikaanse Stern, Austral Canastero, Correndera Pieper en een Argentijnse Grijze Vos, jagend terwijl we de Lesser Rheas op de voorgrond bewonderden.

Vanuit Punta Loyola,

Remco Hofland

Geplaatst op: 23 maart 2012