Dag 9: Rio Gallegos naar Ushuaia -

Ook vandaag was het bewolkt en winderig. We startten met een lange discussie over de hotelrekening. Dit hotel hadden we zelf via internet geboekt en dat bleek niet de beste keuze achteraf, we hadden het gewoon door Inezia Tours moeten laten boeken voor ons…

Hij sprak geen Engels, ik maar een paar woorden Spaans: Google Translate bracht (deels) uitkomst. Uiteindelijk hebben we het verschil gedeeld en vertrokken we, op zoek naar ontbijt. Op zaterdagochtend bleek Rio Gallegos echter uitgestorven, dus we moesten het doen met een zak vol croissantjes van de bakker. Enig educated guesswork later stonden we bij het estuarium, oftewel de modderige randen van de brede rivier die hier langs de stad stroomt.

We kwamen uit op de boulevard, waarlangs het bulkte van de steltlopers, inclusief de meest gezochte: de Rode Grutto (Hudsonian Godwit). Deze soort broedt in arctisch Canada en overwintert bijna de hele lengte van de aardbol zuidelijker – op het puntje van Zuid-Amerika, waar wij nu stonden dus. De mannetjes zijn kleiner, met kortere snavel, maar in tegenstelling tot de vrouwtjes wel mooi dieprood; beide seksen hebben in vlucht een opvallende zwarte ondervleugel waaraan ze goed zijn te herkennen. Behalve de Rode Grutto was een andere leuke steltloper hier de Magelhaenscholekster, die een heel ander vleugelpatroon heeft dan onze Europese Scholekster. Er zaten er enkele duizenden, die mooie vliegshows weggaven toen het opkomend tij ze onze richting uitdreef.

Omdat we niet zeker wisten bij welke van de twee luchthavens we moesten zijn, reden we bijtijds naar de internationale, na eerst een bakkie te hebben gedaan bij het benzinestation waar we ook aftankten. We zaten meteen goed, en na even bellen met de autoverhuur in El Calefate, bleken de auto’s gewoon om 12.00 uur te worden opgehaald bij de luchthaven. Inchecken en instappen ging gladjes – op Bertus na wiens tas helemaal werd omgekeerd bij de security check, voor een scheermesje. De vlucht naar Ushuaia duurde een uurtje, over een dik wolkendek waar we schuddend doorheen doken voor we vanuit het oosten over het Beaglekanaal aanvlogen: onder ons de schuimkoppen van een onstuimige fjord, naast ons de besneeuwde toppen van het Patagonische gebergte, voor ons een niet al te klein stadje. Landing, tassen ophalen en auto-afhaal gingen redelijk gesmeerd, en rond 16.00 uur stonden we in ons thuis voor de komende vijf nachten. Inezia Tours (die dít hotel wel voor ons boekte) heeft voor ons prima, ruime kamers geregeld in een knus hotelletje, zodat we voor het eerst deze reis eens goed kunnen uitpakken. Het weer in Ushuaia: merkbaar een paar graden kouder dan verder noordelijk, sterke wind en af en toe een druppel regen.

Een half uur later reden we langs de haven, op weg naar een oostelijker gelegen kaap om over zee te kijken. Bij één van de vele stoplichten was het meteen raak: een albatros vloog op enkele honderden meters rustig voorbij! Bleek dat het straffe windje voor een waar zeevogelbonanza zorgde, met vanaf ons uitkijkpunt c. 25 Wenkbrauwalbatrossen, meer dan duizend Grauwe Pijlstormvogels, honderden Zuidelijke Stormvogels en tientallen jagers en Dolfijnmeeuwen heen- en weer vliegend – continu met het dramatische Patagonische besneeuwde-berglandschap op de achtergrond. Op de strandjes zaten aandoenlijke Kelpganzen, met spierwitte mannetjes en prachtig getekende zwart-witte vrouwtjes, en een paartje Flightless Steamerducks (met héle korte vleugeltjes) verkoos al zwemmend het ruime sop toen een fotograaf iets te dichtbij kwam.

Hoewel het hier vrij laat donker wordt wilden we niet al te laat gaan eten, dus tegen 18.30 uur reden we terug naar het hotel. We deden boodschappen in de Carrefour en reden door naar een restaurantje langs de hoofdstraat San Martín. Dat werd één grote trip down memory lane, met een vj die alle hits van de jaren ’80 (vorig millennium), inclusief videoclips, de revue liet passeren. Bertus kon zich niet beheersen en wist erg veel nummers luidkeels mee te zingen…

Terwijl we terugreden naar het hotel werd op het lokale voetbalveld nog steeds een wedstrijd gespeeld, door bikkels in korte broekjes….

Hoogtepunten Rio Gallegos: Amerikaanse Torenvalk, 155 Rode Grutto’s (enkele mannetjes in vol zomerkleed), 3000 Magellaenscholeksters, Amerikaanse Regenwulp, Kanoeten.

Hoogtepunten Ushuaia: Wenkbrauwalbatros, Zuidelijke Reuzenstormvogel, 1000+ Grauwe Pijlstormvogels, 100’den Zuidelijke Stormvogels (Southern Fulmar), Rock Shag, White-throated Caracara, Chimango Caracara (die zich hier inderdaad als kraaien gedragen, beetje schooieren langs het strand), Kelpgans, Flightless Steamerduck, Blackish Oystercatcher, Chilean Skua en Dolfijnmeeuw. Ook enkele Zuidelijke Zeeleeuwen.

Vanuit Ushuaia,

Remco Hofland

Geplaatst op: 25 maart 2012