Na de drie-nul nederlaag die wij tegen Tristan opliepen koersen we naar het noord-noordwesten. Met ons vertrek draait de wind naar zuidwest waardoor de bewegingen van het schip soepeler zijn en het geluid van de zee wat minder luid wordt. Golven, wind en een klein beetje stroming mee maakt dat we meteen een goede snelheid halen, 12,4 knopen is voor de Plancius een prima snelheid. Er wordt aan boord heel wat nagepraat over de drie eilanden, we hebben ze tenslotte prachtig gezien tijdens diverse vaartochten door en om de archipel. Vandaag overheerst de teleurstelling al niet meer zo, en met het vooruitzicht van een nieuw eiland met nieuwe kansen over een paar dagen wordt er ook al weer flink vooruit gekeken.

De volgende dag blijkt een dag van (alweer) verandering en afscheid. We voeren vandaag nog in vrij koel water van zo’n 9 graden, koel genoeg om voor veel zeevogels interessant te zijn. Dat blijft niet zo, over een paar dagen bevaren we het extreem heldere, warme en voedselarme tropische water binnen, ook wel bekend als de Grote Blauwe Woestijn. Zo ver is het nog niet, vandaag was nog een echte vogeldag met volop stormvogels en albatrossen. Voornamelijk soorten die we na vandaag niet meer zullen zien zoals Donsstormvogel en Atlantische Geelneusalbatros, Zwarte Albatros en Tristanalbatros. Slechts enkele soorten houden het ook iets noordelijker vol. In eerdere jaren waren het vooral Brilstormvogels die lang bij het schip bleven, tijdens sommige Odyssees bijna tot Sint Helena. Albert Beintema gaf vandaag zijn lezing over passaatwinden en oceaanstromingen, leuk maar de werkelijkheid blijkt altijd een tikje weerbarstig. In plaats van een gestage rustige zuidoosten wind knokken we ons een weg tegen een 29 knopen noordoosten tegenwind in. Lastig vogelen, maar wel een interessante uitdaging.

Vanaf nu zien we van al die zeevogelsoorten die de voorbije week zo vertrouwd geworden zijn niet veel meer. Een enkele Langvleugelstormvogel en Donsstormvogel zijn oude bekenden, maar er zijn ook enkele verrassende nieuwe soorten voor deze reis. We zien tot tweemaal een Kühls Pijlstormvogel, of een Scopoli’s Pijlstormvogel natuurlijk, die lijken dermate veel op elkaar dat ze onder deze omstandigheden niet echt uit elkaar te houden zijn. Verder is het “hard werken voor weinig” maar dat wisten we op voorhand. Wat we ook wisten is dat we tijdens deze dagen een kleine kans hebben om één of meerdere Trindade Petrels te zien. Trindade’s zijn erg zeldzaam, slechts duizend broedparen op de planeet, en van hun verspreiding buiten het broedseizoen is nog veel onbekend. We zien er in totaal drie, twee van de donkere vorm en één lichte. Die laatste vloog op 250 meter van het schip langs en was bijna aan ieders aandacht ontsnapt omdat op hetzelfde moment een donkere Trindade op 800 meter afstand langs vloog. Niet iedereen was aan dek toen ze langs vlogen, maar dankzij ons walkie-talkie systeem was iedereen snel op de hoogte. Dan blijkt wat zo’n melding met een mens kan doen, in mijn haast om achter de laptop vandaan bij een raam te komen zag ik de lijn die door de hele lounge loopt over het hoofd. Prima lijn, 2,5 centimeter dik manillatouw en nog functioneel ook, je kunt je er tijdens ruw weer goed aan vasthouden. Vandaag hing het op ooghoogte en dan kun je het nog wel eens over het hoofd zien. Gelukkig een “accident zonder erg”, ook met een hevig bloedende neuswond kun je prima vogels kijken en het bloeden werd snel gestelpt. Uiteindelijk zagen we bijna allemaal één of meerdere Trindade Petrels, maar ondanks fanatiek zoeken zagen we er na deze drie niet één meer.

Inmiddels varen we in de echte blauwe woestijn, het water is hier ruim twintig graden en dat betekent heel weinig vogels. Het betekent echter ook veel vliegende vissen én vliegende pijlinktvissen. Erg grappig fenomeen en een prima manier om de rustiger uren door te komen die we vanaf nu een paar dagen gaan meemaken. Weinig vogels is overigens echt weinig vogels. In twee dagen slechts een handjevol soorten, waarvan de twee Roodsnavelkeerkringvogels boven het schip en de Bulwers Stormvogels die we sinds vandaag zien, de hoogtepunten waren.

Morgen komen we aan het eind van de ochtend aan bij Sint Helena en na een rustige lunch aan boord zullen de meer dan twintig vogelaars die aan boord zijn gezamenlijk op zoek gaan naar de Sint Helenaplevier. We hebben een paard dagen om die plevier te bekijken, het eiland te verkennen, de lokale horeca te bezoeken en zowel reizigers als bemanning zien erg uit naar hun eerste dagen op de vaste wal sinds South Georgia.

Pim Wolf

Zuidzuidwest van Sint Helena, 19.09.71 Z / 06.42.43 W

Geplaatst op: 21 april 2015