In de ochtend na het ontbijt vertrekt de hele Ineziagroep met zodiacs naar de vaste wal voor de “Napoleonrondleiding”. Napoleon blijft ondanks zijn korte aanwezigheid op dit eiland de belangrijkste claim to fame van Sint Helena en alle zaken die met Zijne Keizerlijke Hoogheid te maken hebben zijn een belangrijke toeristische trekpleister. Zeker voor Fransen blijft dit eiland door de tijdelijke aanwezigheid van hun Bonaparte een bijzondere plek en dat is te merken, al was het maar door de aanwezigheid van een Franse consul die zorg moet dragen voor het onderhoud van de tenminste 0,6 hectare Frans grondgebied op het verder Britse eiland. Gelukkig heeft de man een zeer ruime villa ter compensatie van al zijn ongemak gekregen. We zien tijdens de rondrit niet alleen het huis waar Napoleon zes jaar doorbracht, maar ook zijn (inmiddels lege) tombe. Hoewel het voor ons wellicht niet zo direct relevant is, blijkt het allemaal interessanter dan gevreesd. De Napoleon informatie is zeker in zijn oude huis goed verzorgd en onze chauffeur tijdens de rit beperkt zich tot het noemen van een enkele significante kerk of kruising. In vergelijking met chauffeurs tijdens eerdere jaren is deze man een bron van rust en kalmte en tot ons grote genoegen ook een veilig bestuurder, iets dat op de smalle wegen over het eiland zeker een aanbeveling is.

Behalve het huis van Napoleon bezoeken we ook nog het huis van de Engelse gouverneur. Dat wil zeggen: we bekijken zijn gazon van enige afstand. Op dat gazon loopt een clubje landschildpadden waaronder één exemplaar dat naar verluidt meer dan 180 jaar oud is; traag en log sjokken ze over het vrij korte gras. 180 jaar naar gras kijken, hoe zou dat zijn? Tijdens ons bezoek viert de gouverneur de verjaardag van zijn koningin met een strijkje, een hapje en een flink aantal genodigden. Die laatsten zorgen ervoor dat de weg langs de Gouverneurswoning al bij onze aankomst aardig vol voertuigen staat. Wij proberen onze busjes beschaafd te parkeren, maar dat lukt niet overal even goed. Uiteindelijk wordt een aantal busjes door de lokale politie gesommeerd direct te vertrekken, iets dat vooral bij de meereizende Amerikanen tot flinke gezagsgetrouwe paniek leidt.

Tijdens het vervolg van de rondrit over het eiland krijgen we een goede indruk van de verschillende landschappen op Sint Helena. Tegelijkertijd zitten de meeste vogelaars enigszins vervreemd in de bus. Het normale vogelaarsgedrag is om tijdens zo’n rit de lucht af te speuren naar overvliegende roofvogels en bij iedere stop elk bosje uit te kammen op zoek naar spannende zaken. Dat is op Sint Helena niet nodig. Als het geen Wirebird of zeevogel is, dan is het namelijk een ingevoerde soort. Het hele eiland zit vol met dat soort zogeheten exoten zoals Peaceful Dove, Common Mynah, Red Fodys, Yellowfronted Canaries, Common Waxbills en Java Sparrows. Leuke vogels allemaal, maar mij bekruipt toch een beetje het dierentuingevoel. Net als in eerdere jaren slaapt een grote gemengde groep van deze soorten in de bomen van Jamestown waardoor de tropische indrukken ’s avonds nog meer versterkt worden.

Na de rondrit over het eiland vult iedereen onze vrije middag naar eigen inzicht in. Velen winkelen wat en bezoeken het museum en de lokale horeca. Enkelen lopen de Jacobsladder, één van de toeristische hoogtepunten van Jamestown. Afhankelijk van de teller zijn het 622 tot 699 treden waarmee je ongeveer 185 hoogtemeters overbrugt. Ik heb ze niet nageteld maar in plaats daarvan een middag in het parkje bij Anne’s Place doorgebracht met het fotograferen van de Opaalsterns ter plekke. Fantastische beesten waarvan diverse paren grote jongen in de grote bomen in Jamestown hebben. Sterns in de bomen; bossen lijken zo voor een Zeeuw ineens een stuk leuker.

Op zaterdag aten we allemaal weer aan boord, de bemanning had op het achterdek een flinke barbecue aangericht waar behalve vlees en vis ook diverse koude salades werden geserveerd. Door de smaak van met name het lam en de verse tonijn kwamen de meesten van ons uiteindelijk niet echt aan de salades toe. Er werd door velen langzaam en met smaak gegeten, de kwaliteit van vlees en vis waren dermate hoog dat gedachteloos schrokken voor niemand een optie was.

Na de barbecue is het tijd voor wat muziek, een klein dansje en ter verkoeling een zwembad in de vorm van een zodiac op het achterdek. De sfeer is prima en ook het feit dat er hier en daar een bril of een knie sneuvelt doet daar niets aan af. De stemming is prima en dat blijft tot in de kleine uurtjes zo.

Zondagmorgen wordt alweer door iedereen zelfstandig ingevuld, er wordt (net als op zaterdag) gesnorkeld, gewandeld en door enkelen worden de wonden van de voorbije avond gelikt. ’s Middags hebben we een vaartocht met de Gannet Three geboekt, ruim drie uur varen met een club vogelaars naar een rots met broedende zeevogels ten zuidwesten van Jamestown. Klinkt prima en dat was het ook. Niet alleen de verwachte zeevogels zoals Opaalstern, Noddy, Kleine Noddy en Maskergent, maar ook Madeirastormvogeltjes. Blijkbaar zijn de stormvogeltjes hier niet alleen ´s nachts actief en in tegenstelling tot alle andere kolonies van vergelijkbare soorten boven de evenaar vliegen ze hier bij daglicht rond de kolonie en bezoeken blijkbaar hun nesten. Van meeuwen of jagers hebben ze hier inderdaad geen gevaar te duchten. De onvolwassen Ascension Fregatvogel die we hier zien rondvliegen zou het ze eventueel moeilijk kunnen maken, maar deze soort is hier een lokale zeldzaamheid , we zullen er over enkele dagen in Ascension nog een stuk meer zien. Tijdens deze trip zien we geen dolfijnen maar wel een Walvishaai, dat wil zeggen de staartvin en een deel van de rug van een Walvishaai. We blijven nog een tijdje op de plek waar hij onderdook rondhangen maar vinden niets meer. Rond 16.15 zet de Gannet ons aan boord van de Plancius af, de douane is binnen drie minuten met ons klaar en om 16.45 zijn de ankers binnen en kunnen we naar de volgende bestemming: Ascension. Eerst twee rustige dagen op zee en daarna weer volop vogels.

Pim Wolf

Sint Helena, 15.55.02 Z / 05.43.37 W

Geplaatst op: 23 april 2015