De derde dag op zee, de zondag, blijkt dan toch, zelfs in vrij letterlijke zin, de dag van de oases te worden. Er zijn in de ochtend wat meer vogels te zien. Weliswaar geen nieuwe soorten maar Vale Stormvogeltjes en Bulwers Stormvogels vliegen vrij dichtbij langs en kunnen goed gezien en gefotografeerd worden.

De echte klapper komt om een uur of elf als een groep van meer dan 250 Spinnerdolfijnen in een breed front op de boot komt afstormen. Meerdere dolfijnen springen daarbij hoog op uit het water en draaien een aantal malen om de lengteas alvorens weer in het water terecht te komen (aan dit gedrag danken zij hun naam). De dolfijnen zwemmen geruime tijd met het schip mee en vertonen hun fantastische capriolen vlak voor en vlak naast het schip. Uiteraard zijn alle passagiers op het voordek te vinden om dit geweldige schouwspel mee te maken. Mooi is het om te zien hoe zelfs de meest stoïcijnsen onder de passagiers daarbij volledig uit hun dak gaan en luid roepend de dolfijnen aanmoedigen nog meer kunsten te vertonen.

Als de rust is weergekeerd en de meeste passagiers in de lounge wat bijkomen van het spektakel wordt aan bakboordzijde een Marlijn gesignaleerd die tot twee keer toe met ‘kop en schouders’ uit het water komt. Voor dergelijke waarnemingen moet je echt aan dek staan en dan bij voorkeur ook nog aan de goede zijde. Hoewel de waarneming niet langer dan een halve minuut duurt, slagen twee passagiers er toch in behoorlijke foto’s te maken.

Niet lang daarna dienen de eerste oases zich aan. Enorme velden bruin, op Sargosso lijkend zeewier drijven in de oceaan. Ongetwijfeld ergens losgeslagen door een storm en nu prachtige tapijten vormend op een spiegelgladde zee. Als het schip door zo’n veld vaart, ontvouwt zich daaronder een schitterend, schijnbaar op zichzelf staand ecosysteem. De meest fantastisch gekleurde vissen zwemmen onder het wier, krabben worden gezien en een enkele gelukkige ziet zelfs een octopus wegschieten.

Bij wijze van toetje wordt rond vier uur nog een groep van zeven Kleinste Potvissen ontdekt. Het zijn vrij kleine walvissen (zo’n 2,5 meter) die vrij laag in het water liggen. Vaak worden ze dan ook over het hoofd gezien maar de spiegelgladde zee die we vandaag hebben, maakt een dergelijke waarneming mogelijk. Het blijkt de grootste groep die ooit tijdens een Atlantic Odyssey is waargenomen.

De maandag begint veelbelovend. In het eerste ochtendgloren zwemt een groep van 30 Spinnerdolfijnen even met de boot mee en vliegen er wat Stormvogeltjes rond de boot. Na het ontbijt zijn we echter weer aangewezen op de vliegende vissen en op Portugese oorlogsschepen, een kwallensoort, die sinds gistermiddag regelmatig langs het schip drijven. Aan het eind van de ochtend worden heel kort drie kleine dolfijnen gezien. Vermoedelijk zijn het Sarawakdolfijnen (Fraser's Dolphin), maar de determinatie kan niet helemaal worden afgemaakt. Ook ’s middag, terwijl we op het bovendek genieten van koele pina colada’s worden er dolfijnen, nu vier, ontdekt. Het blijken Spitssnuitdolfijnen te zijn, een soort die hier niet vaak wordt waargenomen.

De dinsdag, onze laatste volle dag op zee, blijkt de ochtend uiterst onderhoudend. De eerste Kaapverdische Pijlstormvogel wordt gezien, maar het meest bekijks trekt de groep van tien Indische Grienden die vlak voor de boot opduikt. Daarbij zwemmen ook nog drie dolfijnen maar de meeste passagiers verliezen die al snel uit het oog. Jammer, want degenen die deze dolfijnen wel in de gaten houden, kunnen vaststellen dat het Snaveldolfijnen (Rough-toothed Dolphin) zijn en zien ze aan stuurboordzijde vlak naast het schip hoog uit het water springen. De groep Grienden trekt zich ondertussen weinig van het schip aan en laat zich aan bakboordzijde uitstekend bewonderen.

Opwinding is er daarna ook als eerst een Bruine Gent en, ongeveer een half uur later, een Roodpootgent vlak naast en voor het schip op jacht gaan naar de vliegende vissen die door de Plancius worden opgejaagd. Het levert prachtige taferelen en even prachtige foto’s op.

Aan het eind van de ochtend worden er snel na elkaar twee Hamerkophaaien vlak naast het schip ontdekt. De dieren zweven net onder het wateroppervlak waardoor de uiterst merkwaardige vorm van de kop goed is te zien en te fotograferen.

Helaas is het in de middag weer vrij rustig, maar dat geeft de tijd om andere zaken te regelen. Het is immers onze laatste dag aan boord dus koffers moeten worden gepakt en de hotelrekening moet worden voldaan. Rond zes uur krijgen we de laatste instructies voor de volgende dag en wordt het glas geheven op de fantastische reis en krijgen kapitein, bemanning en expeditiegidsen een warm applaus voor de vele goede zorgen. De dag, en eigenlijk ook de reis, wordt afgesloten met een uitstekend diner op het achterdek van het schip. De drank vloeit rijkelijk en het schijnt laat te zijn geworden.

Hendrik Jan Dijkerman

Geplaatst op: 2 mei 2015