Vandaag werden we wakker bij Cierva Cove op Davis Land, iets ten zuiden van Trinity Island. Grijs weer, laaghangende bewolking, windkracht vier to vijf beaufort en een beetje miezer die nu en dan overging in lichte sneeuw. Normale omstandigheden bij Antarctica, het is hier nu eenmaal het begin van het najaar. Volstrekt normaal, maar niet helemaal wat je hoopt wanneer je drie uur lang met de zodiacs het water op gaat. De verwachtingen waren niet hooggespannen, maar de voorbereidingen waren zoals steeds goed, warme kleding, laarzen en zwemvesten. Bovendien hadden we er voor gezorgd dat (vrijwel) alle vogelaars aan boord van twee zodiacs zaten die bij elkaar in de buurt bleven. Het bleek uiteindelijk een geweldige tocht, niet alleen doordat de weersomstandigheden na een uur sterk verbeterden naar bladstil met een zonnetje, maar ook omdat alle zodiacs uiteindelijk meevoeren met Bultruggen (Humpback Whales) en daar ook enige tijd naast lagen. Bovendien kon iedereen bij een Zeeluipaard (Leopard Seal) aanschuiven. Niet alle zodiacs waren daar tegelijkertijd zodat we ook allemaal net iets anders meemaakten. De reizigers in de eerste boot zagen dat de Zeeluipaard een Stormbandpinguin (Chinstrap Penguin) ving en verorberde, andere zodiacbemanningen hadden de Zeeluipaard min of meer spelend naast en onder het schip. Voor iedereen een geweldige ervaring om dit beest zo lang en rustig te kunnen bekijken. Vandaag landden we ook op het Antarctisch Continent, niet voor iedereen een halszaak, maar zeker de moeite waard. Veel drijfijs tegen de kust maakte het vinden van een goede landingsplaats niet eenvoudig, maar uiteindelijk zetten we voet aan wal op een grindstrand aan een kleine baai in de buurt van een verlaten Argentijnse zomerbasis. Om 13.00, na ruim drie uur varen kwamen we terug bij de Plancius waar de lunch al klaarstond.

Tijdens de lunch verlieten we Cierva Cove, en zetten via de Gerlache Strait koers naar de Bransfield Strait om morgenochtend bij de Antarctic Sound aan te komen. Tijdens het eerste deel van deze tocht voeren we langs grote aantallen Bultruggen (Humback Whales) en zagen vanmiddag tenminste 80 exemplaren. Sommige slechts als ruggen onder een blaaswolk op meer dan een kilometer afstand, sommige binnen de 200 meter van het schip. Dankzij de stuurmanskunst en walviskennis van de kapitein van de Plancius konden we een drietal Bultruggen goed benaderen en tenminste een half uur van dichtbij bekijken, soms zelfs zwemmend onder het schip. Ook voor de bemanning die inmiddels al meer dan twee maanden in en rond Antarctica vaart was dit een buitenkans. Deze dieren zo lang en van zo nabij bekijken is zelfs voor hen bijzonder. Voor ons natuurlijk ook, ook al was dit de tweede keer binnen een dag dat we Bultruggen binnen de tien meter zagen.

Zoals ik al eerder schreef maakt een flink deel van de Ineziagroep foto’s, van semi-professioneel tot liefhebber en alles daar tussen in. In voorbereiding op deze reis zijn nieuwe camera’s gekocht, oudere camera’s gereinigd en diverse lens-camera combinaties gekalibreerd. Terecht, er valt hier aan vogels, zeezoogdieren en landschappen enorm zo veel fraais te zien en te fotograferen, dat elke investering inmiddels zijn geld al heeft opgebracht. Ik heb bij iedereen geweldige platen gezien van Orka's, Bultruggen en sinds vandaag ook Zeeluipaard. Natuurlijk zouden we de beelden die we vastleggen graag zo snel mogelijk met jullie allemaal delen, maar we varen en dat brengt beperkingen met zich mee. Momenteel zijn we in de Bransfield Strait, ongeveer 800 kilometer van het vasteland van Zuid Amerika, en op dergelijke afstanden van de kust verloopt alle communicatie van het schip (inclusief al het internetverkeer) naar de vaste wal via satellieten en dat is een kostbare aangelegenheid. Vandaar dat de foto’s die jullie bij het blog zien niet de actuele foto’s zijn, maar beelden uit het Inezia-archief. Inmiddels zijn er door de Inezia deelnemers alleen al in de eerste week tientallen gigabytes aan beeld verzameld zodat de thuisblijvers na onze terugkeer precies zullen snappen waarom het zo leuk is om dichtbij Bultruggen te zijn.

Morgen staat de Antarctic Sound op het programma, daar hopen we op wat meer zee-ijs en de soorten die bij dat ijs horen, zoals Crabeater Seal en Snow Petrel.

62.59.97 Z / 58.30.14 W, Bransfield Strait,

Pim Wolf

Geplaatst op: 29 maart 2015