De derde dag op open zee begint grijs en mistig zodat we de eerste uren weinig van belang zien. Af en toe komt een White-chinned petrel (Witkinstormvogel) het schip inspecteren om daarna snel in de mist te verdwijnen. De ochtend begint dus nogal traag en daardoor hebben we tijd genoeg om het vrijlaten van een aan dek gevonden zeevogel bij te wonen. Vannacht is een Kerguelen Petrel (Kerguelenstormvogel) aan boord beland, iets dat deze reis nog niet veel gebeurd is. In de voorbije negen dagen werden slechts een Antarctic Prion (Antarctische Prion), een Blue Petrel (Blauwe Stormvogel) en een Cape Petrel (Kaapse Duif) aan dek aangetroffen. Er wordt wanneer we in het donker langs de kust varen een “verduisteringsbeleid” gevoerd, alle gordijnen blijven dus dicht zodat het licht geen zeevogels kan aantrekken. Nadat de Kerguelen Petrel kort aan een grote groep reizigers is getoond en is gefotografeerd wordt de vogel losgelaten en nadat die zich in vlucht flink uitschudt, wint hij hoogte en vliegt naar het zuiden weg.

Inmiddels is de dichte mist wat opgetrokken en de rest van de dag houden we redelijk helder weer met nu en dan een mistflard over. Niet altijd even helder, maar voldoende zicht zodat het onderhoudend vogelen is. Zoals ook de voorgaande dagen het geval was, verandert er wel het een en ander aan de soortsamenstelling. Zo lijkt het er op dat Wilsons Storm-Petrels niet van deze wateren houden, we zien er de hele dag geen enkele en dat is best opvallend aangezien Wilsons een van de meest algemene zeevogels in dit gebied heet te zijn. Ook Southern Giant Petrels (Zuidelijke Reuzenstormvogels) ontbreken en zijn vervangen door Northern Giant Petrels (Noordelijke Reuzenstormvogel) te herkennen aan de grijzere kleur en de (vage) rode punt aan de snavel. Andere nieuwkomers vandaag zijn Great Shearwater (Grote Pijlstormvogel) en de eerste met zekerheid herkende Fairy Prions (Duifprions).

Zeezoogdieren zagen we vandaag minder dan de voorbije dagen; met slechts enkele Gewone Vinvissen lieten de walvissen het wat afweten. Gelukkig waren er wel dolfijnen, maar liefst drie groepen Hourglass Dolphins (Zandloperdolfijn) zwommen naar het schip. Geen van de groepen kwam bij de boeg in de boeggolf spelen, maar de grootste groep van 25 dieren gaf een mooie show in de hekgolf waarbij ze regelmatig volledig uit het water sprongen.

Terwijl we rustig naar het noordoosten varen komen er rond het middaguur enkele Koereigers uit de mist aanvliegen. Aanvankelijk een stuk of drie, maar na een kwartier is dat aantal opgelopen tot zeven. We zijn nog zeker 200 mijl ten zuiden van South Georgia en de reigers zien er uit alsof ze al een flinke tijd aan het dwalen zijn. Enkele landen aan boord tussen de Zodiacs en anderen op het dak van de brug. Ze zijn nog niet helemaal uitgeput en vliegen zo nu en dan even een rondje rond het schip. Tijdens een van die rondjes valt op dat het inmiddels acht vogels zijn, en tot ieders verassing blijkt de achtste een Snowy Egret (Amerikaanse Kleine Zilverreiger) te zijn. Koereigers komen wel vaker aan boord van de Plancius, ook in Subantarctische wateren, maar deze Snowy is voor de Plancius een nieuwe “aan-boord-soort”. Met vrij traag internet aan boord hebben we nog niet kunnen nazoeken of dit de zuidelijkste waarneming van deze soort is, maar hij is flink b uiten het normale verspreidingsgebied.

Vannacht komen we aan bij de noordwestpunt van South Georgia, hopelijk landen we morgen bij één van de twee grotere Koningspinguïn kolonies of Salibury Plain of in Fortuna Bay.

Pim Wolf

Aan boord van de Plancius, 180 Nm zuid-zuidwest van South Georgia.

Geplaatst op: 3 april 2015