Vrijdag 1 april 2016 -
Vanochtend vroeg varen we richting Grytviken, min of meer het administratieve hoofdkantoor van South Georgia. Hier vind je nog de resten van de vroegere walvisvaart. Een paar oude schepen, verwerkingsfabrieken, erg veel resten van walvissen, maar ook een paar erg fraai gerestaureerde gebouwen en een kerk. Hier vind je naast een postkantoor, een museum en een souvenirwinkel ook het graf van de bekende Engelse poolreiziger Shackleton. Voordat we aan land mogen moeten we eerst door de papiermolen heen, dat betekende dus een ambtenaar ophalen en rustig afwachten totdat het schip werd vrijgegeven om aan land te gaan. Ondertussen vertelden wat mensen van het museum over het succesvol ratvrij maken van het eiland. Inmiddels was het tijd om aan land te gaan, we mogen hier vrij rondlopen en eigenlijk vrijwel zonder beperkingen. Mits je natuurlijk niets sloopt, meeneemt of jezelf of anderen in gevaar brengt. We hebben de hele groep bij het kerkhof aan land gebracht, het is de gewoonte dat je bij een bezoek aan het graf van Shackleton een toast uitbrengt met whisky. Het is dan wel de bedoeling dat je een deel daarvan over het graf uitgiet om “the boss” te eren.

We besteden de hele ochtend in Grytviken, alle tijd om alles te bekijken. Veel vogels zitten er niet, wel wat piepers en in de haven vissen een paar Antarctic Terns en South Georgia Shags. Antarctic Fur Seals liggen wel overal. Tijdens de lunch aan boord zetten we koers richting St. Andrews Bay, ongeveer drie uur varen. Een tweetal Southern Right Whales zorgt voor afleiding.

St. Andrews Bay is ook een plek waar het nog wel eens lastig kan zijn om een landing te doen vanwege de wind en de branding. Maar het is ook de plek met de grootste King Penguin kolonie van South Georgia. Het leek er even op dat het niet zou gaan lukken, de wind nam maar langzaam iets af. Net genoeg om veilig vanaf de gangway in de zodiac’s te komen. Eenmaal op het strand was het weer volop genieten, overal King Pinguïns, Northern en Southern Giant Petrels, Subantarctic Brown Skua’s, volop Antarctic Fur Seals en een letterlijke berg met Southern Elephant Seals. Om de kolonie te bereiken moet je echter wel door een rivier van gletsjer smeltwater en dat was helaas niet te doen. Na verschillende pogingen in waadpakken moesten we het opgeven. Maar gelukkig was het perfect op het strand en hadden we goed zicht op de grote kolonie.

Zaterdag 2 april 2016
Het plan was vandaag te landen in Cooper Bay, een goede plek voor Macaroni Penguin en de enige plek voor Chinstrap Penguin. Maar zoals veel van de landingsplekken op South Georgia is ook dit een lastige en moet het weer wel even meezitten. Helaas hadden we vandaag geen geluk, nauwelijks deining,m maar een veel te harde wind. Te hard om de zodiac’s te laten zakken. Gelukkig hebben we aan boord van de Plancius een erg fijne kapitein die, als je het hem vriendelijk vraagt je ook de soorten vanaf het schip kan laten zien. Een shipcruise met de Plancius dus door Cooper Sound, een vrij smalle doorgang. Dit leverde toch nog de soorten op die we graag wilde zien Chinstrap, Gentoo, King en Macaroni Penguin, Pale-faced Sheathbill, Sooty en Light-mantled Albatross en Southern Fulmar.

Omdat bij veel van de aanwezige vogelaars de Snow Petrel een soort is die ze erg graag willen zien en omdat we dicht bij Drygalski Fjord (de plek voor deze soort op South Georgia) zijn, besluiten we om ook daar een shipcruise te doen. Dit is een smal fjord, die eindigt bij een aantal grote gletsjers waar de Snow Petrel voorkomt als broedvogel. Niet echt de makkelijkste vogel-ervaring van deze reis, windsnelheden van boven de 100 kilometer per uur, sneeuw, hagel en mist. Wel erg leuke soorten zoals Cape Petrel, Common en South Georgia Diving Petrel, Black-bellied en Wilson’s Storm Petrel en Antarctic Terns. Helaas geen Snow Petrel die we gelukkig wel op de vorige reis met een aantal deelnemers van deze reis erg fraai gezien hadden.

Dit was een perfecte afsluiting van ons verblijf op South Georgia, koud, winderig en een ruige zee. Heel wat anders dan de 18 graden die we eerder deze week hier hadden. Ondanks het ruige weer ging het waarnemen vanaf het schip na de lunch gewoon door, 5 soorten albatros, Kerguelen Petrel, Soft-plumaged Petrel, en verschillende soorten prions. Eindelijk hadden we dan ondanks niet de optimale omstandigheden ook wat walvissen. Een paar Humpback Whales, een Fin Whale die een poosje kort bij het schip bleef, Southern Right Whale en tot onze grote verrassing een Sperm Whale (Potvis).

Zondag 3 april 2016
Vandaag de eerste van een reeks zeedagen. We zijn nu onderweg vanaf South Georgia naar de eilandengroep rond Tristan da Cunha. Bij het wakker worden kon je het al voelen: wind en golven. De perfecte combinatie die je nodig hebt voor het zien van echte zeevogels. Voor het ontbijt bij het eerste licht stonden de meeste vogelaars, zo’n man of twintig en een enkele dame al op het bovendek naast de brug van het schip.

De albatrossen blijken toch lastiger te zijn dan dat je zou denken, zeker nu we ook de Tristan Albatross tussen de Wandering Albatross hebben rondvliegen. Prions zijn gewoon altijd lastig, je moet er ook gewoon vanuit gaan dat ze lang niet altijd te determineren zijn of je moet bij iemand in de buurt gaan staan met een goede camera en die snel is in het maken van foto’s. Dat scheelt je in ieder geval een hoop stress. We kwamen deze ochtend op Thin-billed, Antarctic en Fairy Prion. Andere leuke soorten waren Great en Sooty Shearwater, Grey, Kerguelen, Soft-plumaged, Great-winged en White-headed Petrel.

Rond een uur of elf veranderde het weer plotseling. De wind viel weg en we kwamen in een mistbank terecht. Een blik op de navigatie apparatuur op de brug leerde ons dat we waarschijnlijk de rand van de Atlantic Convergence passeerden. De temperatuur van het zeewater ging van 4 naar 6 graden, dit zou de mist kunnen verklaren. Voor ons tijd om even binnen op te warmen, een kop koffie te pakken en wat foto’s te bekijken. Tegelijkertijd was er in de lounge een lezing over de vogelsoorten die we op weg richting Tristan tegen kunnen gaan komen. Dit kwam goed uit, konden we gelijk aanschuiven.

Na de lunch begon het weer open te trekken en was het zicht weer perfect. Vanwege het licht en de wind was nu het achterdek favoriet bij de vogelaars. Vooral op dek 4 was het druk met vogelaars. De soorten waren vergelijkbaar met die van vanochtend, de aantallen iets minder. Tot aan het donker werden we getrakteerd op veel soorten vogels, soms ook erg dichtbij…

Geplaatst op: 8 april 2016