Donderdag 7 april 2016 -
Vanochtend moest het dan gaan gebeuren, en ja hoor, al bij het eerste licht hadden we de eerste Spectacled Petrel achter de boot hangen. Iedere dag hebben we een uur de tijd voor het ontbijt, het wordt rond zeven uur dusdanig licht dat je de langs vliegende soorten ook goed kan determineren en vanaf acht uur kan je ontbijten. Dit eerste uur geeft vaak al aan hoe de rest van de dag gaat verlopen. Het is behoorlijk winderig met een redelijke golfslag, niet ideaal voor een zodiac-operatie later op de dag. Maar er is niets zo veranderlijk als het weer dus gewoon afwachten wat het gaat worden.

Ondertussen gaan we op het bovendek helemaal los, overal zijn nu vogels te zien. Weer een nieuwe soort voor deze trip wordt aan de lijst toegevoegd, de Atlantic Yellow-nosed Albatross. Dit is albatrossoort nummer acht(!) van deze trip, veel meer zullen het er niet worden.

Ondertussen hadden we regelmatig een flinke regenbui en als je verkeerd stond een golf zeewater over ons heen. Dit maakte het vogels kijken niet makkelijker. Maar desondanks hadden we leuke aantallen Subantarctic Little, Great en Sooty Shearwater rond het schip. Verder Spectacled, Grey, Kerguelen, Soft-plumaged, Great-winged, Atlantic en White-headed Petrel. En natuurlijk de stormvogeltjes, vooral witbuikige, er zijn dagen dat ik niet zoveel soorten zeevogels zie…

Halverwege de ochtend doemde Gough Island in de regen en de mist voor ons op. Nog steeds waaide het hard en stonden er golven van een meter of vier. Tijdens een kort overleg op de brug besloot de kapitein dat het ondoenlijk was om de zodiacs te laten zakken voor een zodiaccruise. Een landing op Gough Island is onmogelijk omdat het gewoonweg niet is toegestaan. Maar omdat er op Gough Island een aantal endemen voorkomt die je soms vanuit de zodiac kunt waarnemen is het zeker voor vogelaars een plek die je niet gemakkelijk overslaat. Daarom gingen we een schip cruise doen, de kapitein ging proberen het schip zo dicht mogelijk langs het eiland te varen zodat we mogelijk toch nog een kans hadden om wat te zien. Het schip ging flink tekeer, het was dampig, regen kwam zo nu en dan met bakken uit de hemel maar toch stonden we daar op het bovendek. Klaar met de camera’s en telescopen. Je weet maar nooit!

Dan valt het best nog tegen, het bewegende schip, het slechte zicht en de afstand. De gorzen, lijsters en waterhoentjes werden niet gezien. Maar wel de Northern Rockhopper Penguin! Er waren nog redelijk wat ruiende vogels in de kolonies. Ondanks de afstand en de slechte omstandigheden konden we ze aardig herkennen. Beter ging het toen er een aantal zwemmende exemplaren vlak bij het schip opdoken. Erg fraai die lange pluimen op de kop. Een andere leuke soort die zich wel goed liet zien was de Subantarctic Fur Seal, een fur seal met een opvallend lichte borst.

Ondertussen hadden we even kort radio contact met het Zuid-Afrikaans weerstation op het eiland. Zij waren blij om even met iemand anders te kunnen praten en ook zij bevestigden dat het te ruig langs de kust was om er met zodiacs op uit gaan.

Kort na de lunch was het tijd om Gough Island te laten voor wat het is en koers te zetten naar Tristan da Cunha. Iets waar niet alle vogelaars het op dat moment mee eens waren. Zo blijkt maar weer eens hoe eilandendemen soms heel dicht bij zijn, maar toch ook weer onbereikbaar ver weg.

In de middag werd er in de lounge een video gedraaid over Gough Island en werden de plannen voor de komende dagen op en rond Tristan besproken.

Ondertussen waren de vogelaars buiten druk aan het werk met het determineren van de Broad-billed Prions. Nog niet zo lang geleden is bekend geworden dat er hier ook exemplaren broeden met meer blauw op de snavel. Hier gaat het mogelijk om een nieuwe soort. Deze moesten we dus niet laten lopen en was het zaak om zoveel mogelijk exemplaren goed in de kijker te krijgen. Mede dankzij de fotografen is het gelukt om ze goed te bekijken en heeft iedereen een mogelijk nieuwe soort gezien.

Vrijdag 8 april
Bij het eerste licht vanochtend kwam Tristan da Cunha in zicht. Het weer was vannacht een stuk verbeterd, mooie blauwe lucht en zonnig. Er stond nog wel een beetje een deining, maar de omstandigheden zagen er prima uit voor een landing op het eiland. Ook “Connie”, Conrad Glass een stafflid aan boord die in het dagelijkse leven de agent op Tristan is, stond met een brede grijns aan dek en maakte duidelijk dat een landing vandaag geen probleem zou moeten zijn.

Als eerste moest het schip worden vrijgegeven door de autoriteiten, dus werden er twee zodiacs te water gelaten om de officials op te halen en konden we gelijk even oefenen met het binnenvaren van de haven op Tristan. Dit ging zonder enige problemen, op een golf naar binnen en direct voorbij de pier rechtsaf naar een trapje. Goed te doen.

Tijd om iedereen te landen op Tristan. Met vier zodiacs hebben we in no-time iedereen aan land gebracht. Vooraf hadden de passagiers al kunnen aangeven met welke activiteiten ze eventueel graag wilden meedoen. Zo waren er verschillende wandelingen met een lokale gids, met kon een partij golf spelen (zeven holes), een rit maken achter op een platte kar met een tractor en een bezoek brengen aan de aardappelvelden.

De meeste vogelaars besloten hun eigen gang te gaan en een poging te steken in het vinden van de Tristan Thrush. Eén van de beste plekken is een begroeide vallei direct achter het kerkhof. Helaas liet hij zich ondanks goed zoeken daar niet zien, verder dan wat kippen en eenden kwamen we niet. Wel liep er een Koereiger tussen de koeien in de weilanden rond het kerkhof. Toen was het een beetje uitzwermen en ieder voor zich een poging doen om toch nog een lijster te vinden. Dit lukte op verschillende plekken. Beste plek waren de randen langs de aardappelvelden, daar werden verschillende exemplaren van de Tristan Thrush gevonden.

Qua vogels is het op Tristan erg rustig, het meeste is verdwenen. Opgegeten door ratten en misschien vroeger wel door de lokale bevolking. Gelukkig zijn er nog wel wat broedende Subantarctic Skuas te vinden. Ook deze soort is een mogelijke split in de toekomst als ze de Brown Skua’s gaan opdelen in verschillende soorten. Dit gaat dan mogelijk de Tristan Skua worden. Hetzelfde hebben ze gedaan met de Wandering Albatrosses.

Nadat we het dorpje op ons gemak hadden bekeken, souvenirs gekocht en natuurlijk een biertje hadden gedronken bij Connie thuis, was het weer tijd om te beginnen met het terug pendelen van de passagiers van het eiland naar het schip. Ook komen er een zestal gidsen mee vanaf Tristan die verplicht aanwezig moeten zijn bij eventuele landingen op de andere eilanden zoals Inaccessible en Nightingale Island. Dit scheelt ons morgen tijd, als we ze dan nog zouden moeten oppikken op Tristan. Nu kunnen we als de omstandigheden goed zijn gelijk starten met een eventuele landing. In de haven lieten Antarctic Terns met net uitgevlogen jongen zich nog schitterend bekijken.

Zaterdag 9 april 2016
Vandaag gaan we proberen te landen op Inaccessible Island, dit is het eiland waar de Holy Grail voorkomt. De enige plek op de wereld waar je het Inaccessible Island Rail kan vinden. Dit is een klein ralletje dat niet kan vliegen en voorkomt in het dichte Tussac gras. Een beetje mythische soort die bij de meeste vogelaars op deze reis bovenaan de lijst staat om gezien te worden.

Het weer is een beetje hetzelfde als gisteren. Mooi zonnig met een beetje wind maar nog wel een behoorlijke deining. Iedereen stond enigszins gespannen aan dek de landingsplek te bekijken. Het zag er niet heel veelbelovend uit, grote brekers in de branding. Toch werd er besloten om een verkenning te doen. Twee zodiacs werden te water gelaten. De staff en de lokale gidsen gingen de situatie op de landingsplek van dichtbij bekijken. Gauw een plekje voorin de zodiac opgezocht, kijker mee want je weet maar nooit. Helaas waren de omstandigheden kort bij de kust nog slechter dan dat we vanaf het schip hadden ingeschat. We konden met de zodiac nog niet eens in de branding komen, laat staan aan land. Vanwege de zware deining viel het ook niet mee om vanuit de boot iets aan land te zien. Het strand lag vol met Subantarctic Fur Seals en er vlogen enkele Tristan Thrush op. Ook op de eventuele tweede landingsplek waren de omstandigheden hetzelfde. Een landing zat er hier niet in op dit moment. Zelfs een zodiaccruise was niet te doen, je kon vanuit de zodiac vanwege de golven nauwelijks op de stranden kijken en er lagen enorme kelpvelden vlak onder de kust die het varen onmogelijk maakten.

Terug op het schip besloten we na enig overleg een poging te gaan doen om op Nightingale Island te landen. Tijdens het varen richting Nightingale werden er weer volop vogels waargenomen vanaf het bovendek Tristan en Atlantic Yellow-nosed Albatross lieten zich erg fraai bekijken en kwamen mooi dichtbij het schip. Spectacled Petrel en Great Shearwater waren niet te tellen. Vooral Great Shearwater was overal. Soms zagen we groepen op zee drijven van een paar duizend exemplaren. Niet helemaal onverwacht aangezien het grootste deel van de wereldpopulatie op deze eilanden broedt.

Aangekomen bij Nightingale Island hebben we weer twee zodiacs laten zakken voor een verkenningstocht langs een tweetal landingsplekken. Helaas waren de omstandigheden hier nog slechter dan bij Inaccessible. De wind begon toe te nemen en enorme Kelpvelden maakte het bijna onmogelijk om dicht bij de kust te komen. Ook nu zagen we tijdens deze verkenning verschillende Tristan Thrushes en Subantarctic Fur Seals op het eiland. Groot was de verrassing toen we door de kijker de landingsplek van grote afstand bekeken en nog een eenzame Northern Rockhopper Penguin zagen staan. Maar helaas ook hier moesten we besluiten om de landing af te blazen.

Terug op het schip hadden de vogelaars inmiddels ook de pinguïn gevonden met de telescoop. Inmiddels was het te laat geworden om nog iets anders te gaan proberen, maar gelukkig hebben we nog een dag om hier door te brengen en de voorspellingen voor morgen lijken erg goed. Besloten wordt om hier voor anker te blijven liggen en de BBQ aan te steken. Het schip werd vanwege de aanwezige vogels nagenoeg volledig verduisterd en alleen op het achterdek was nog een beetje licht. Net genoeg om een gezellige BBQ te hebben. Heerlijk eten, een drankje, muziek, dansvloer wat kan een mens nog meer wensen zo midden op de Atlantische Oceaan?

Ondanks alle voorzorgsmaatregelen hebben we deze avond een drietal vogels opgeraapt op het schip. Twee Broad-billed Prions en een Great Shearwater. Gelukkig mankeerden ze niets en konden ze gemakkelijk gevangen worden. Omdat de ervaring geleerd heeft dat als je ze direct loslaat ze weer terug op het schip zullen landen hebben we ze in dozen gestopt en worden ze de volgende dag bij het eerste licht weer losgelaten.

Geplaatst op: 17 april 2016