Aan alles komt een einde, ook aan onze expeditiecruise Birding Down Under die ons naar en langs zo’n beetje alle sub-antarctische eilanden van Australië en Nieuw Zeeland gebracht heeft. Om 7 uur ontbijt, dan netjes in de rij langs de quarantine officer en de douaneman, de bus in en dan een paar honderd meter naar de ferry terminal. Het leek ons namelijk wel leuk de volgende boot maar meteen te pakken.

Dit keer geen expeditiecruiseschip, maar gewoon een veerboot. Tussen Bluff en Stewart Island, want op die laatste plek (een uurtje varen ten zuiden van Bluff) komt namelijk een aantal zeer gewenste soorten voor, en dan met name Kiwi, een familie die Willem nog nooit gezien heeft. Later vanavond gaan we op Kiwi-strooptocht en voor morgen hebben we het plan om naar Ulva Island te gaan, een eiland voor de kust van Stewart Island (een eiland bij een eiland dus). Ulva Island is vrij van ratten, katten etc. en daar komen dus heel veel vogeltjes voor die we willen zien. Maar daarover later meer.

De overtocht met de veerboot, een flinke catamaran, was van ruigenstein. Flinke golven en de boot kwam af en toe meters los, vooral aan de voorkant. Met Willem en één van de andere opvarenden van onze grote bootreis, een oude Amerikaanse dame, hebben we gewed wie het eerst een kotszakje zou moeten pakken. We zaten er alledrie naast, het bleek de dame te zijn die recht voor mij zat. Ze trok het niet meer en heeft een hele verzameling kotszakjes gebruikt. Ik ben blij dat onze grote boot gestabiliseerd was, dat scheelt veel beweging en daarmee gebruik van kotszakjes….

Op Stewart Island aangekomen bleek ons hotel maar liefst 120 meter van de veerboot te zijn, en met prachtig uitzicht op de baai met onder andere Variable Oystercatcher, Little Black Shag en Wilde Eend. De laatste endemische aalscholver die we op deze reis kunnen doen, Stewart Island Shag, laat zich vooralsnog echter niet zien, daar moeten later maar wat aan werken. Een wandeling achter het dorp langs leverde onder andere Kaka, Bellbird, New Zealand Pigeon, Tui en wat bekendere soorten als Vink, Merel, Zanglijster en Barmsijs op.

De Kiwi tour bleek populair; niet minder dan 14 deelnemers gaan in het donker op zoek naar een afwijkende kip die niet kan vliegen. Voor we er zijn zien we overigens nog wel even twee aalscholvers die nog ontbraken op de trip: de endemische Spotted Shag en de nog endemischere Stewart Island Shag. In totaal hebben we nu 11(!) soorten aalscholvers gezien in tijdens onze trip in Nieuw Zeeland.

Aangekomen bij het eiland waar we de South Island Brown Kiwi gaan zoeken volgt eerst nog wat uitleg en dan gaan we op pad. Al vrij snel horen we er twee, maar die laten zich niet zien, dus door naar het strand. We lopen de kleine kilometer die het strand lang is niet minder dan 6 keer af voordat het raak is: een kiwi. Volgens de gidsen heet dit exemplaar Speedy en is hij in de verte verwant aan een muis in Mexico. Zo gedraagt hij zich ook, want meneer kan niet stilzitten en rent van hot naar her. Een kiwi met ADHD zeg maar. Prima gezien en met goed gemoed terug naar de boot en gauw ons bed in (het is bijna 2 uur ’s nachts voor we erin liggen), want morgenvroeg staat de tour naar Ulva Island op het programma.

Om 7 uur gaat de wekker, snel ontbijten en lopen naar de pier waar we worden opgewacht door een gids die ons mee het eiland op neemt. Ook dit eiland heeft geen exotische predatoren en de vogels komen dan ook snel op ons af: South Island Saddleback, Stewart Island Tomtit, Stewart Island Robin, Yellowhead, Brown Creeper, Kaka, Yellow en Red-fronted Parakeets en Rifleman, een klein opgewonden standje dat op een kruising tussen Boomklever, Winterkoning en Goudhaan lijkt.

De rest van de dag besteden we aan het doornemen van allerhande zeer belangrijke zaken van niveau, zoals het twee heren betaamt. Morgenochtend nemen we de veerboot terug naar Bluff en rijden we met een huurauto nog een dag over het Zuidereiland voor we naar Auckland op het Noordereiland vliegen.

Vanuit Stewart Island,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 15 december 2014