Om half vijf stonden we op en in de lounge bleken al enige Nederlanders van de Ineziagroep verzameld te zijn. Het ijs was in geen velden of wegen te bekennen en Thomas ook niet. Toen we op de brug vroegen naar de tijd op welke we naar verwachting bij het goede stuk ijs zouden aankomen, werd er “over twee uur” gezegd. Enkelen onder ons verdwenen weer naar hun kamer om nog even een tukje te doen. Anderen besloten dat ze op bleven. Om zeven uur waren er weer veel Nederlanders bij elkaar in de lounge en op het dek. Thomas was ook present nadat hij voor de eerste keer sinds het begin van de trip op 29 mei van een negen uur durende welverdiende slaap had genoten. We maakten nog het grapje dat zijn ogen nu wel weer ingezet konden worden voor het vinden van een IJsbeer.

Net voor het ontbijt wendde het schip de steven in het ijs dat aan de kust lag. Een kwartier na de aanvang van het ontbijt waren er twee IJsberen gespot en die waren zo’n anderhalve zeemijl (bijna drie kilometer) weg. Het eerste stipje was door Thomas gevonden. We konden ze zien, maar het werden foto’s met IJsberen ter grootte van drie pixels. De kapitein besloot een eindje verderop te gaan kijken. Met Thomas’ scherpe, wakkere ogen erbij werden er binnen de kortste keren minstens nog drie IJsberen gezien en dat aantal liep op tot zes en op die plek hadden we uiteindelijk een totaal van negen beren!

De kapitein besloot weer verder te varen, eerst in zuidelijke richting en later weer naar het noorden. Onze zeezoogdierspecialist Marijke was helemaal verguld om voor de eerste keer (4) Walrussen op het ijs te zien. Tijdens de re-cap zagen we op aanwijzing van Thomas nog een Baardrob en ook maar weer een Walrus. Iets voor zevenen, net na de re-cap, gingen we nog even naar het bruggendek. Dat werd laat eten! Thomas vond nog een verre IJsbeer en even later kwam er een IJsbeer naar de boot toe, die ook door Thomas als eerste werd gezien. Thomas lijkt wel een IJsberenfluisteraar. Om half acht (dus te laat) aan het diner en dan tot half negen in de eetkamer gebleven. Er bleken maar liefst negen IJsberen rond de boot te hebben gezeten waarvan er drie nog in beeld waren. Eén van hen besloot een excursie naar het schip te maken en om tien voor tien schrok hij op en rende weg van het schip. Tijd om even na te genieten van een echte Polar Bear Special dag en niet te laat naar bed te gaan.

Onze gids, Thomas, heeft zich vandaag bij iedereen erg geliefd gemaakt door het als eerste vinden van acht van de negentien ijsberen, waaronder de eerste en een moeder met twee jonge ijsbeertjes.

Lia Hemerik, één van de Inezia reizigers, vanaf de Plancius bij Spitsbergen

Geplaatst op: 16 juni 2016