Om 06:00u ben ik wakker en open ik de geblindeerde gordijnen. Mijn raam blijkt uitzicht te bieden op een zonnige, ruige omgeving, een leuke verrassing na een druilerige eerste middag. In het restaurant werk ik veel te snel een ontbijt naar binnen en loop daarna naar de haven. Dat is een wandeling van zo’n drie kwartier, maar met overal zingende Sneeuwgorzen is dat bepaald geen straf.

Vlakbij de haven rijdt plotseling Pieter voorbij die me oppikt en naar de Plancius brengt daar sluit ik een hele gelukkige en enthousiaste Hannah (mijn vrouw) in mijn armen. Zij is mee geweest met één van de beste North Atlantic Odyssey’s ooit! Na dit weerzien brengen we deelnemers naar de beste vogelplekken. Een paar scherpe vogelaars scoren die dag zelfs een zomerkleed man Stellers Eider. Ondanks fanatiek zoeken wordt deze later niet meer teruggevonden.

Nog een wandeling, een lunch met Trollsteinen (hamburgers) en een Poolvos en het is tijd voor deelnemers van de IJsberenspecial om in te schepen. Hoewel iedereen staat te springen om aan boord te gaan, komen sommige deelnemers laat aan op de pier, maar dat is volledig te wijten aan het prachtige weer en de mooie vogels. Eenmaal ingescheept zetten we koers naar het zuidoosten van de archipel. Dat wijkt wat af van het oorspronkelijke programma, want in het noorden ligt momenteel te veel ijs. Het is een onbewolkte avond dus we genieten tot middernacht van het landschap dat aan ons voorbij glijdt.

Ik zou dag 2 chronologisch kunnen beschrijven, maar ik begin voor de verandering maar eens met de score van de dag. Onderstaande lijstje ziet er uit als het resultaat van een meerdaagse tocht ergens boven de poolcirkel maar op deze onvergetelijke dag zagen we al dit moois binnen 24 uur!

4 IJsberen
12 Beluga's
1 Poolvos
1 Walrus
2 Blauwe Vinvissen
60 Witsnuitdolfijnen
12 Bultruggen
7 Noordse Vinvissen
1 Dwergvinvis
3 Kleinste Jagers
2 Middelste Jagers
2 Ivoormeeuwen

We wisten dat het mogelijk is om gewekt te worden voor een spectaculaire waarneming, maar dat het de eerste ochtend al raak zou zijn hadden we niet verwacht. Dit is gewoon te veel! Vroeg in de ochtend worden alle opvarenden via de intercom gewekt met de mededeling dat er een IJsbeer is gesignaleerd. Er wordt tevens bij gemeld dat het niet nodig is om te haasten: de beer ligt te chillen bij een prooi en zal voorlopig niet vertrekken. In onze hut is dat tegen dovemansoren gezegd, want we staan in een mum van tijd op het bovendek.

Meer dan een uur genieten we van een IJsbeer die zich van ons niets aantrekt. Hij steekt alleen af en toe een poot uit naar een Ivoormeeuw die iets van zijn prooi wil stelen. Door de aanwezigheid van de beer krijgen drie op het ijs zittende Kleinste Jagers eigenlijk niet de aandacht die ze verdienen.

Nadat we wegvaren bij de IJsbeer is het binnen een uur weer raak, op grote afstand wordt een moederbeer met twee jongen ontdekt! Ze lopen op een ijsplaat voor een gigantische gletsjer. We hopen dat het drietal dichterbij zal komen, maar na wat rollebollen met elkaar vallen ze in slaap en besluiten wij verder te varen.

Na deze waarneming krijgen we in de lounge verschillende briefings over veiligheidsnormen in de poolgebieden. Een rustig moment is ons vandaag echter niet gegund: het valt me op dat tijdens een van de briefings het schip plotseling bijna stil ligt en dat kan maar één ding betekenen: er is weer iets interessants gezien! Inderdaad krijgt de expeditieleider van een bemanningslid iets in het oor gefluisterd. De lezing wordt gestopt en we gaan naar Beluga's kijken! De Beluga's komen steeds omhoog in een paar wakken en laten zich prima bekijken. Een hele fijne soort om te hebben, want ze worden niet op elke trip gezien.

Na een iets rustiger namiddag en een heerlijk diner staan de die-hards weer aan dek. Aanvankelijk zien we ‘alleen’ 1000en Kleine Alken. We zijn echter vooral gebrand op walvissen, want we varen de komende uren boven een overgang van ondiep naar diep water en dat vergroot de kans op walvissen.

We zien een Gewone Vinvis en verrassend genoeg heel even de kop van een Walrus. Verder lijkt het rustig te blijven, maar had ik al gezegd dat ons vandaag geen rust gegund is? Welnu, na een paar verre blows en een groep Witsnuitdofijnen gaat het helemaal los met walvisachtigen. Veel mensen liggen al in bed maar worden via de intercom aangespoord om weer aan dek te komen.

Overal om ons heen zien we blows, springende dolfijnen, staarten en rugvinnen. We kunnen letterlijk kiezen naar welke soort we op welk moment willen kijken! Één Bultrug blijft zeker 45 minuten pal naast het schip jagen. Hij duikt even onder en komt dan met de bek open omhoog boven het water uit, een spectaculair gezicht! Als we dit fantastische schouwspel bijna twee uur hebben aanschouwd rollen we ver na middernacht uiterst voldaan onze kooien in.

Vanuit Spitsbergen,

Ies Goedbloed

Geplaatst op: 14 juni 2017