80 graden NB en 1 graad boven nul.   

Eind van de ochtend bereikten we het pakijs. Je voelt meteen dat we een stuk noordelijker varen; het is veel kouder en een extra laag kleding is geen overbodige luxe.

Wat is het prachtig buiten, ijsschotsen in allerlei vormen drijven voorbij, je raakt er niet op uitgekeken. Het windstille en nevelige weer met af en toe een schaterlachje van een Kleine Alk zorgen voor een mystieke sfeer.

Halverwege de ochtend werd er een IJsbeer gesignaleerd, de Keizer van het Hoge Noorden waar we allemaal voor gekomen zijn en waarvoor we de koude trotseren. Een grote beer lag ons op te wachten, wat een prachtig beest! En wat hebben we mooie foto’s kunnen maken!

’s Middags hebben we nog een lesje poolgeschiedenis gehad over Roald Amundsen. Hij wist al vroeg dat hij poolexpedities wilde gaan doen en sliep als kind met open raam om te wennen aan de kou. Hij was de eerste die beide polen heeft bereikt. Eerst de Zuidpool en daarna de Noordpool. De laatste was zeker niet makkelijk; na een poging per schip en 3 gecrashte vliegtuigen lukte het hem eindelijk per zeppelin.

’s Middags voeren we langs de rand van het pakijs, waar we tot 2x toe een stiekeme Groenlandse Walvis tegenkwamen. Het bijwerken van de soortenlijst valt niet mee, want voor de 3e keer deze reis wordt dit belangrijke moment verstoord door de melding van een zeldzaam dier. Dit keer dus voor een Groenlandse Walvis. Helaas werd deze maar door een paar mazzelaars gezien.

Vanuit Noord Spitsbergen,

Yvette Riekerk

Geplaatst op: 17 juni 2017