Van Husavik naar Akureyri is niet heel ver, honderd kilometer is het niet eens. Dat geeft ons dus tussen het om 9 uur in de bus stappen en het om 12 uur aan boord gaan nog wat tijd om meer van IJslands mooie plekken te bekijken. We kiezen ervoor om een plek die we al eerder bezocht hebben, nog een keer te bekijken.

Godafoss, de waterval die we ook op het einde van de eerste dag bezochten, is ons doel. Zo aan het begin van de dag hebben we nu wat ander licht, iets wat de fotografen bijzonder op prijs stellen, maar ook de flinke groep Alpensneeuwhoenders die er de eerste keer zat, is een tweede bezoek wel waard.

Het regent behoorlijk als we aankomen, en hoewel dat niet de optimale omstandigheid is, geeft het de waterval een dramatische aanblik en als bijkomende bonus zien we zelfs nog meer Alpensneeuwhoenders, want sneeuw mag dan geen probleem voor ze zijn, regen lijkt dat wel te zijn, want ze schuilen met zijn allen in een overhangende rots waar de regen niet komt.

Verderop, eenmaal in Akureyri aangekomen, hebben we nog een kort bezoek aan de lokale botanische tuin. Een klein tuintje, maar door de lijsterbessen die vol met bessen hangen, weten de Koperwieken het ook te vinden. Vele honderden, waarschijnlijk ruim over de duizend Koperwieken doen zich luid kwetterend tegoed aan de bessen.

’s Middags begint het tweede deel van ons avontuur: we gaan aan boord van de Ortelius voor de terugvaart naar Vlissingen. Na de verplichte safety briefing kunnen we aan dek. Nog in het fjord zien we de eerste zeesoorten al: Noordse Stormvogel, Grote Jager, Grauwe Pijlstormvogel en zelfs al de eerste Witsnuitdolfijnen laten zich goed zien.

Bij het opdraaien van de oceaan vanuit het fjord merken we hoe stevig het waait. Windkracht 7/8 en ook nog eens haaks op het schip. Dat zorgt voor een onstabiele ligging en veel mensen nemen het zekere voor het onzekere en slaan het diner over om rustig op hun hut te blijven. Een aantal mensen is ook echt zeeziek, maar gelukkig blijkt de volgende ochtend (als ik dit blog schrijf) dat bijna iedereen weer aan dek is gekomen. Even wennen aan de zee zullen we maar zeggen.

Morgen wordt het blog geschreven door Kees de Pater van Vogelbescherming Nederland die in Akureyri aan boord is gekomen als extra reisbegeleider voor deze reis.

Vanaf de Noord Atlantische Oceaan, voor de kust van IJsland,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 20 september 2018