Na weer een prima ontbijt glijden we met prachtig zonnig weer langs de Schotse kust. De witte sporen op de rotsen en kliffen verraden grote zeevogelkolonies. Op zee laat zich dat zien. Regelmatig vliegen er kleine groepjes Alken en Zeekoeten voorbij of dobberen op zee. Als het schip dichtbij komt duiken ze op het laatste moment onder. Er wordt druk geoefend in het snel onderscheiden van de twee soorten. Ondertussen vliegen er eindeloze groepen Jan van Genten langs. Steeds in kleine ‘treintjes’ op weg naar plekken met voldoende vis.

Onze Schotse gids, Bill, wijst op karakteristieke elementen op het land, zoals lastig te ontdekken kastelen met bijbehorende bloedige Schotse historie. Ondertussen is het speuren naar Papegaaiduikers. Het duurt niet lang of de eerste laten zich zien. Gedurende de dag dobberen er een stuk of veertig langs de boot, ze laten zich goed zien. Andere soorten die langs komen zijn Grauwe en enkele Noordse Pijlstormvogels, Drieteenmeeuwen en een Middelste Jager die zijn lepelvormige staartveren goed laat zien. Een Paarse Strandloper maakt een rondje langs de boot en een Stormvogeltje laat zich aan een enkeling zien.

Zeezoogdieren werken het eerste deel van de dag niet mee. Wat Bruinvissen verdwijnen zo snel tussen de golven dat die alleen met foto’s te herkennen zijn en zo af toe is er een Grijze Zeehond die zijn kopje tussen de lage golfjes toont.

De nazomerse dag wordt geaccentueerd door trek van Atalanta’s. Zeker vijf van deze vlinders fladderen over de boot om dan door te vliegen over zee. Je vraagt je af of ze het overleven. Dan in de middag zien we op grote afstand een grote groep foeragerende Jan van Genten. Ze schroeven omhoog om dan met duizelingwekkende vaart achter elkaar in het water te duiken. En waar Jan van Genten duiken zit vis, en waar kleine vis zit, zitten grotere roofvissen zoals Makreel met weer hun eigen predatoren.

We gaan er op af. Dichter bij worden de duikvluchten van de genten steeds spectaculairder. En ja, heel even laat ie zich zien: een Dwergvinvis. De stemming stijgt, er maakt zich een opgewonden stemming meester van het schip. Een eindje verderop jaagt nog een grote groep Jan van Genten.

Terwijl het tegen etenstijd loopt varen we er op af. En ja, nog ver weg maar overduidelijk springt een dolfijn hoog boven de golven. Witsnuitdolfijnen komen dichterbij. Ze zwemmen en springen rond de boeg van de Ortelius. Duiken onder het schip van stuurboord naar bakboord waar je ze ver onder het heldere water kunt zien. De zwartgrijze en witte flanken en de witte snuit zijn goed te zien. Maar een beetje goede foto vergt professionele kwaliteiten. Jeetje, wat zwemmen die beesten snel.

Tot twee keer toe wordt het diner uitgesteld en als de dieren na hun show weg zwemmen weet de keuken toch weer een voortreffelijke maaltijd op tafel te zetten. Het enthousiasme van de reisgenoten is af te lezen aan het aantal decibel waarmee de verhalen en ervaringen in de eetzaal worden gedeeld.

Morgen naar de Doggersbank.

Vanaf de Noordzee, Kees de Pater, Vogelbescherming Nederland

Geplaatst op: 24 september 2018