Van Bering-eiland terug richting de kust van Kamchatka, een halve dag op zee. Ook tijdens de nacht ging het schip weer redelijk heen en weer en kort nadat ik wakker was en buiten stond, was ik ervan overtuigd dat het vandaag op zijn minst lastig zou worden om het doel voor vandaag te bereiken, de Zhupanova rivier.

Deze rivier ligt wat noordelijker dan PK op het vasteland van Kamchatka, maar in een gebied dat alleen per boot te bereiken is. Lokaal staat de rivier bekend om de indrukwekkende zalmtrek en er wordt dan ook flink gevist op deze zalmen. Niet alleen door mensen overigens, ook Steller’s Zeearend, Zeehond, Largha-zeehond en Orka’s nemen hun deel van de zalmenpopulatie.

Onze geplande aankomsttijd bij de riviermonding was ongeveer 1 uur in de middag, maar gezien de harde wind (kracht 7/8) en de flinke deining (een meter of twee à drie) zag ik het somber in dat we later op de dag de zodiacs te water zouden kunnen laten om de rivier op te varen, op zoek naar Steller’s Zeearenden. De ochtend heeft de Ineziagroep toch grotendeels aan dek doorgebracht, op zoek naar wat er langs vloog of zwom. De buit van de ochtend: een paar Kleinste Jagers, een Fork-tailed Storm-petrel, veel Noordse Stormvogels, een aantal Long-billed Murrelets, een Vorkstaartmeeuw en wat Tufted Puffins.

Intussen werd de wind echter steeds zwakker (uiteindelijk tot kracht 2-3) en was de deining vrijwel geheel verdwenen. Dat laatste kwam zeker ook doordat we later op de dag beschut werden door een uitstekende landtong die precies in de baan van de golfslag lag overigens. Het landschap waar we nu de hele dag langs varen bestaat uit een aaneenschakeling van besneeuwde bergen en vulkanen, waarvan sommige op dit moment actief zijn en flinke wolken rook uitbraken.

Tijdens de lunch kwam dan eindelijk het verlossende woord: we zouden van het schip af gaan en met de zodiacs de rivier opvaren. Na wat regelwerk lukte het om voor de Ineziagroep onze favoriete gids annex zodiacbestuurder te claimen, met slechts één andere passagier, de in-house artist, Allison, die de hele reis al schilderend en tekenend vastlegt.

Voor we de rivier op mochten moest er eerst wat smeergeld aan de vissers in het dorp betaald worden, maar daarna ging het dan los. Op weg naar de rivier hadden we al een aantal van DE doelsoort van vandaag, Steller’s Zeearend, gezien, maar hier kwamen ze redelijk dichtbij. Sterker nog, ze kwamen belachelijk dichtbij, op een gegeven moment zat er geen 30 meter tussen ons en de arenden meer. Wat een absurd gave beesten, groter en zwaarder dan de Zeearend die wij uit de Oostvaardersplassen kennen, met een felgele banaan als snavel en dan bruin met grote witte vlakken op vleugel en romp. Op een gegeven moment telden we 7 Steller’s Zeearenden tegelijk in de lucht en over de hele dag hebben we er zo’n 25 gezien!

Met de zodiac pruttelden we langzaam de rivier op, onderweg tientallen Roodkeelduikers, enkele Nonnetjes, Far Eastern Curlews, Stormmeeuwen (van de ondersoort Kamchatkensis, volgens sommigen een aparte soort) en Bosgorzen passerend. Ook interessant waren de vele Zeehonden van het gebied, ongeveer 20 Gewone Zeehonden en ongeveer 80 Largha-zeehonden, een aparte soort.

Na een uur of twee tegen de stroom ingevaren te zijn, kwam één van de hoogtepunten van de dag: het roer ging om (letterlijk) en de motor uit en in totale stilte dreven we vervolgens op de stroom mee naar de monding van de rivier. Deze stilte werd enkel onderbroken door zingende vogels met Bosgors en Bruine Boszanger als luidste zangers.

Terug bij de monding werden de sterns nog maar een keer gecheckt, en met succes: verschillende Aleoetensterns, een zeer lastige soort om op je lijst te krijgen, zaten zij-aan-zij met de plaatselijke Visdieven.

Als toetje nog een landing bij het lokale dorpje. Nou ja, de lokale verzameling vissershutjes. Verschillende honden (hoofdzakelijk gebruikt om te waarschuwen voor beren!) stonden ons blaffend op te wachten, net als het dorpshoofd. De beste man, waarschijnlijk nog onder de indruk van de stapel roebels die hem eerder betaald waren, was ineens erg vriendelijk en nodigde iedereen uit om in en rond het dorp te lopen. Die kans grepen we met beide handen aan, en terecht: naast drie Taigastrandlopers (Long-toed Stint), wat Oostelijke Groenlingen en een handvol Pijlstaarten vonden we als klap op de vuurpijl ook nog een Bronskopeend, eindelijk eentje waarvan je je niet hoeft af te vragen of het nu een ontsnapte is of niet…..

Volledig voldaan en verzadigd van de vele indrukken en waarnemingen voeren we terug naar de Spirit of Enderby, waar we net een overheerlijk diner gehad hebben en iedereen wat rozig van de vele zonneschijn van de namiddag nog zit na te genieten.

Beter dan dit wordt het niet!

Vanaf de Spirit of Enderby, 53°14′ Noorderbreedte, 160°06′ Oosterlengte,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 1 juni 2012