Na de nogal lovende afsluiting van het blog van gisteren, kan ik alleen maar zeggen dat een correctie op zijn plaats is: het wordt nog wel dégelijk beter dan gisteren…

Gisteravond werd ons al verteld dat we vandaag redelijk bijtijds op zouden staan (06.15) om het binnenvaren van het fjord Bukhtaja Ruska mee te kunnen maken. Prompt om kwart over zes stond ik dus naast mijn bed en een paar minuten later boven op het dek. Tijdens het beklimmen van de laatste trap (ik slaap op dek 3 en het monkey dek – het bovenste dek – is op dek 7) kwam ik één van de gidsen tegen die met een grote grijns op zijn gezicht voorzichtig met zijn wijsvinger omhoog wees.

Omdat het nogal voor de hand lag dat ik naar boven aan het klimmen was en de grijns om die reden ook niet op zijn plek zou zijn geweest, vermoedde ik dat hij iets duidelijk probeerde te maken. Terwijl ik me omdraaide, werd duidelijk wat: een volwassen Steller’s Zeearend zat op de mast, niet meer dan een meter of 12 bij me vandaan!

Het beest was daar net aan komen vliegen hoorde ik van Lieven die al aan dek stond en was vervolgens neergestreken op de mast. Voor degenen die deze vogelsoort niet kennen: hij staat zonder twijfel in de top 3 van grootste roofvogels op aarde en dat zit je dan rustig aan te staren, bijna op aai-afstand….

Ongeloof bij iedereen op dek, maar omdat het toch nog wel vroeg was (ruim voor half zeven) en een aantal mensen nog in bed lag, besloot de expeditieleider er een mededeling over de intercom aan te wagen: “For those of you who are still in bed, you might be interesting to come to the deck as we have a Steller’s Sea-eagle on board.” Niet een zin die je vaak zult horen in je leven.

Na een klein half uurtje van alle kanten door tientallen camera’s te zijn gefotografeerd, vond hij/zij het wel best en vertrok richting de kust.

Inmiddels waren we de monding van het fjord binnengevaren en zochten we het water voor de boot af op zoek naar met name Long-billed Murrelet waar we hier kans op hadden. Chris, één van de gidsen aan boord, keek echter naar meer dan vogels en brulde plotseling “Brown Bear on the slope in front of us”, en inderdaad daar liep een Bruine Beer door de sneeuw. Hoezo schreef ik gisteren beter dan dit wordt het niet? Het was nog niet eens kwart voor zeven in de ochtend, ruim voor het ontbijt zelfs en we zijn twee ervaringen rijker die we de rest van ons leven niet zullen vergeten.

Na het ontbijt volgde een korte trip met de zodiacs naar het einde van de fjord waar een zandstrand onze aanlegplek was. We hadden de keuze uit drie mogelijke excursies: één met Allison, de schilderes, één algemene we-zien-wel-wat-we-tegenkomen excursie en de vogelexcursie. Geen lastige keus dus. We zitten hier heel erg aan het begin van de lente en veel soorten zijn simpelweg nog niet aangekomen vanuit hun overwinteringsgebied. Wilgengors, Lanceolated Warbler en Kamchatka Leaf-warbler, drie target-soorten, ook nog niet. Er zat gewoon erg weinig, wat Gele Kwikstaarten, een Vale Lijster, wat Rietgorzen en Bosgorzen en dat was het wel.

Eén van de deelnemers zag plotseling een Kaketoe in een boom zitten, nee wacht, een witte Buizerd, of nee, wat is het eigenlijk? Toen de vogel ging vliegen werd er meteen Giervalk geroepen en dat leek juist te zijn. Een grote, krachtige roofvogel, helemaal wit, wat anders dan een witte Giervalk kan dat zijn? Toch was er lichte twijfel, want de determinatie voelde niet helemaal lekker….

Ron, de Australiër, liet me even door zijn telescoop kijken en toen was het snel duidelijk: een spierwitte Havik! Ongeloof, want wat is nou minder onwaarschijnlijk: een witte Giervalk (uit Groenland, een flink eind hiervandaan, of een volledig witte Havik? Gelukkig hebben we Jan mee en dus de foto’s nog, aan boord bleek het inderdaad om een witte Havik te gaan. In Kamchatka komt schijnbaar de ondersoort albidus voor, een bijna witte variant van Havik, nooit geweten.)

Het houdt op deze reis schijnbaar nooit op met mooie waarnemingen, wat een dag (en nog steeds geen 10 uur in de ochtend!) Tijdens het uitvaren van het fjord, zien we nog twee Bruine Beren, maar dan storten we ons toch echt op het zoeken naar Long-billed Murrelet. Lang kunnen we echter niet genieten van deze zoektocht, vanwege het mooie weer besluit de expeditieleider vlak na onze terugkeer op schip meteen weer om een zodiaccruise langs de kust te maken.

Hup, de regenbroek en laarzen weer aan en weer in de zodiac, op naar de kust. Nog voor we daar zijn aangekomen maken we de Big Three van Kamchatka vol: Steller’s Zeearend en Bruine Beer hadden we vandaag al, en na een paar minuten in de zodiac volgt nummer drie: Orka.

En niet zomaar een Orka, nee, het zijn er wel drie, vijf, tien, vijftien, verdeeld over twee groepen. De afstand valt ook niet eens tegen tot 25 meter van de zodiac. We zien ze zwemmen, jagen (maar niets vangen), spelen en zelfs paren. Gigabyte na gigabyte gaat op aan deze fantastische dieren. Op een gegeven moment merk je dat je zo wordt meegenomen door het schouwspel dat niemand meer praat, maar in stilte zit te genieten. Het is zoals Lieven zegt: we hebben niet alleen Orka’s gezien, we zijn even deelgenoot geweest van hun leven.

Ik probeer het nog maar een keer: beter dan dit wordt het niet!

Vanaf de Spirit of Enderby, 51°48′ Noorderbreedte, 158°12′ Oosterlengte,

Pieter van der Luit

Geplaatst op: 2 juni 2012