Na een week of 2 over de mooiste plekken van deze aarde te hebben gevaren, is het einde van deze legendarische trip dan toch echt in zicht. In alle vroegte nam de bemanning afscheid van ons en zij wachtten op de volgende groep (voornamelijk Fransen en Canadezen) die een tocht zouden maken over de zee van Okhotsk.

Na een vrij tamme busrit waren wij rond een uur of negen bij ons hotel in Yuzno-Sakhalinsk, een protserig post-communistich gedrocht. Na het inchecken besloten we een grote ronde door het naburig gelegen park te maken. Dit leverde nog een paar leuke soorten op, waaronder de zeer fraai gekleurde Narcissus Flycatcher, een luid roepende Russet Sparrow (een soort huismus, maar dan net even anders) en een Japanese Pygmy Woodpecker.

Voor de middag had Pieter (zoals hij geregeld deed tijdens de reis) weer wat extra’s weten te regelen: een busje met chauffeur om te proberen de Latham’s Snipe te gaan zien. Ondanks de vele heroïsche verhalen aan boord van het tot kruisdiep door moerassen te moeten waden om deze soort te zien te krijgen, bleek het niet echt een uitdaging. We hebben er vele tientallen op telefoonpalen en toppen van bomen zien zitten tot vrij dichtbij zelfs.

Op de terugweg zijn we nog gestopt op een plek waar we op de heenweg kort twee spreeuwen hadden zien vliegen, een goede keus. Niet alleen vlogen er verschillende White-cheeked Starlings rond (die overigens verrassend lastig te fotograferen zijn), Pieter vond als allerlaatste nieuwe soort voor de reis (althans voor mij, Pieter en Jan blijven nog wat langer in Yuzhno-Sachalinsk) in de vorm van een jagende Bruine Klauwier.

Morgenochtend begint de terugreis naar Nederland, als die net zo soepel verloopt als de heenreis, zijn we dezelfde avond nog thuis, aan de andere kant van de wereld waar we de laatste weken zo ontzettend veel moois hebben gezien.

Vanuit Yuzno-Sakhalinsk, 46°19′ Noorderbreedte, 142°32′ Oosterlengte,

Erwin Muller

Geplaatst op: 9 juni 2012