Like a penguin in the Arctic

Vanochtend werden we wakker in een klein wereldje het is wat mistig. Dat levert hier en daar een bezorgde blik op, want kan de geplande landing nu wel doorgaan? Na een paar 'recaps' van Jan is iedereen er van doordrongen dat onveilige omstandigheden kunnen betekenen dat we onze plannen moeten aanpassen, met name met het oog op IJsberen.  

Gelukkig zien we na het ontbijt al meer en de eerste zodiacs met bemanning gaan richting de kust bij Mushamna een afgelegen plek in het noordwesten van Spitsbergen. Ooit was dit een uitvalsbasis voor pelsjagers maar tegenwoordig staat hier aan de rand van het fjord alleen nog een houten reconstructie van de originele jachthut. Vandaag de dag zijn het vooral onderzoekers die de hut aandoen. Op de schaarse sneeuwvrije plekken rond de hut grazen nu twee Spitsbergenrendieren ze lijken zich totaal niet bewust van de geschiedenis van deze plek, anders zouden ze zich ongetwijfeld spoorslags uit de voeten maken.  

Met sneeuwschoenen aan, wijdbeens lopend zien we eruit als pinguïns die per ongeluk op Spitsbergen zijn beland. Qua weersomstandigheden zouden ze zich prima thuis voelen, want als je op 5 juni op het noordelijk halfrond op sneeuwschoenen een sneeuwbui trotseert dan weet je dat je diep in arctisch gebied zit! Wij storen ons niet aan de omstandigheden want als je meegaat op deze  reis is de kans dat je van dit weer houdt wel redelijk groot. Tegelijkertijd is de lente dit jaar wel laat, de sneeuwlaag is nog dikker dan gebruikelijk. Normaalgesproken zou het zoeken zijn naar een plek  voor een wandeling met sneeuwschoenen, maar nu zijn ze eerder noodzakelijk. Na een mooie en inspannende tocht varen we weer terug naar de Plancius. Koud terug op het schip blijkt er dichtbij de plek waar we zojuist nog met z'n allen aan land waren een IJsbeer rond te lopen! Het toont maar weer eens hoe onverwachts deze grote beesten kunnen opduiken. Als Jan tijdens zijn instructiemomenten uitlegt dat er bij wijze van spreken achter elke rotsblok een IJsbeer kan liggen ben je toch geneigd om te denken dat het zo'n vaart niet zal lopen, maar deze waarneming bewijst  het tegendeel. De beer laat zich op redelijke afstand leuk zien, hij is duidelijk geïnteresseerd in de geur die wij hebben achtergelaten en hoewel een IJsbeer aangeboren sneeuwschoenen heeft lijkt hij het  toch wel handig te vinden dat wij een diep spoor in de sneeuw voor hem hebben achtergelaten.  Na de hike en tijdens de lunch varen we naar Liefdefjorden. De mist is opgetrokken en het sneeuwt  niet meer. Het is bewolkt, maar helder. In de middag maken we een prachtige zodiac-cruise langs de  rand van het ijs waarmee een groot deel van het fjord nog bedekt is. Hoogtepunt van deze tocht zijn minimaal drie Dwergvinvissen, die met wat geduld en geluk af en toen vlakbij de zodiacs boven  komen.  

Een voor- en misschien soms ook nadeel van de dit gebied is dat de dag nooit ophoudt. Je kunt eindeloos veel activiteiten in een dag proppen, tot het moment dat je omvalt van de slaap. Ook vandaag doen we dat. Na het diner varen we nog heel rustig langs het eilandje Moffen, een haulout voor Walrussen. Op de kant liggen er een stuk of honderd op en over elkaar heen te haulouten en in het water lekker dichtbij het schip zwemmen er ook een stuk of wat rond. Op het land zijn ze lomp, maar in het water verrassend gracieus. De vermoeidheid kondigt zich bij de een eerder aan dan bij de ander en daardoor ziet alleen een klein groepje gelukkigen laat in de avond nog een prachtige adult zomerkleed Vorkstaartmeeuw langs het schip vliegen. Een zeldzaam meeuwtje waarvan op Moffen enkele paartjes broeden. Morgen meer moois!