Oud en nieuw

De ene helft stapt zelfverzekerd en als ervaren zeerotten de zodiacs in en de andere helft staat er op  de kade wat zenuwachtig naar te kijken. Er komen vandaag namelijk twee groepen bij elkaar, zij die  vandaag per vliegtuig in Longyearbyen zijn gearriveerd en zij die na een avontuurlijke reis van  Vlissingen naar Spitsbergen nog geen zin hebben om naar huis te gaan. 

De nieuwelingen trekken uiteindelijk de stoute schoenen aan en klauteren met wat hulp van de crew ook in de zodiacs. Middenin het zonovergoten Isfjorden lonkt immers de Plancius. Het is de  bedoeling dat ook de nieuwe lichting dit schip over een dikke week als ervaren zeerotten verlaat.  Na de nodige formaliteiten en frivoliteiten, zoals een safety-drill en een toast op een mooie reis zet de  Plancius koers naar de Adventfjorden en vervolgens richting het noorden. Ondertussen is het in de dining room tijdens een heerlijk diner een grote kakofonie van sterke verhalen over IJsberen en  Groenlandse walvissen waar de vers aangekomen reizigers met open mond naar luisteren.  Na de tiramisu nog een toetje.

We starten de eerste volle expeditie dag met een uitgebreid Engels ontbijt. Na het ontbijt verzamelen  we ons in de lounge voor een instructiebijeenkomst over de zodiac-cruise die later vandaag op het  programma staat. Aan de ene kant een verplicht nummer aan de andere kant levert het ook de  nodige voorpret op.

Voor we 's middags de zodiacs ingaan maken we een ship-cruise door het Smeerenburgfjord. Dit fjord  is vernoemd naar Nederlandse walvisvaarders die hier in de 17e eeuw een van de eerste en  belangrijkste jachtstations van Spitsbergen vestigden. Smeerenburg wil zoveel zeggen als blubberstad  wat verwees naar de enorme potten (blubberketels) die werden gebruikt om levertraan te winnen.  Van deze geschiedenis die gelukkig tot het verleden behoort (pun intended) is los van de naam  weinig overgebleven. De omgeving is adembenemend. We worden overal omringd door grillige, wit besneeuwde toppen die glinsteren in het heldere zonlicht en daaronder gletsjertongen die eindigen in het blauwe water van het fjord. 

Als we wat later in de middag het water op gaan is het bewolkt geworden en staat er een fris windje, de temperatuur komt nog nauwelijks boven nul. Los van een mooie Grote Jager zien we deze tocht  niet veel vogels. Het landschap is echter dusdanig indrukwekkend dat niemand teleurgesteld  terugkeert naar de boot. 

Na een overheerlijk diner volgt als toetje tiramisu, tijdens het nuttigen daarvan kon niemand nog  vermoeden dat we vlak daarna nog een extra toetje zouden krijgen. Als iedereen rustig zit uit te  buiken klinkt ineens de kalme stem van expeditieleider Jan over de intercom: op grote afstand is een  IJsbeer zichtbaar! We spoeden ons naar buiten en het duurt niet lang voor iedereen in het  mayonaisekleurige vlekje een heuse IJsbeer herkent. Gelukkig komt dat vlekje steeds dichterbij en kunnen we langdurig genieten van het doen en laten van de beer. We zien hem een paar keer  zwemmen en ook stukjes rennen. Hij lijkt behoorlijk fanatiek op zoek naar een prooi, maar loopt wel  straal langs een zeehond op het ijs. Vermoedelijk omdat de wind de verkeerde kant op staat en hij  hem daardoor niet opmerkt. Uiteindelijk verdwijnt hij achter een rotspunt uit zicht en vertrekken wij buitengewoon tevreden naar onze hutten.