Slush puppy

De vaste club mensen die 's ochtends sterke behoefte heeft aan koffie en als eerste in de lounge zit, ziet dat we opnieuw in het pakijs zijn gearriveerd. Waar het gisteren veel grote schotsen waren waar je gerust een pot voetbal op zou kunnen spelen is het vandaag een soort slush puppy waar we doorheen varen. Vooral kleine schotsen en daartussen een brei van gecrusht ijs. De brei gaat door de deining flink op en neer wat het idee van slush puppy versterkt.  

Het lijkt onwaarschijnlijk dat een IJsbeer de slush puppy een aantrekkelijke omgeving vindt om te jagen en aangezien we ook geen zeehonden zien hebben we op IJsbeer-vlak geen hooggespannen verwachtingen. Van de omgeving genieten doen we echter met volle teugen. Naast het landschap is er ook met prachtig dichtbij langs vliegende Noordse Stormvogels en Drieteenmeeuwen genoeg te beleven en fotograferen.

Rond een uur of elf wordt iedereen op het bovendek uitgenodigd om dit bijzondere verblijf in het pakijs te vieren met een mok warme chocolademelk met slagroom en eventueel een scheut rum. De warme drank is nog niet op als toch de zevende IJsbeer van de trip wordt gemeld! Weliswaar op grote afstand, maar het zal niet de eerste keer zijn dat een nieuwsgierige IJsbeer een kijkje komt nemen om te zien wie het lef heeft gehad om zijn koninkrijk binnen te dringen. We blijven dus in de buurt om af te wachten welke plannen het gele pixeltje op de horizon heeft. De beer komt na enige tijd inderdaad langzaam dichterbij tot het punt dat hij ook met het blote oog goed zichtbaar is. Helaas besluit hij op enkele honderden meters afstand zijn koers te verleggen en blijft het vooral een fantastische waarneming in de categorie ‘less is more’.  

Rond lunchtijd zetten we koers richting dieper water. Voor de kust van Spitsbergen ligt een onderzees klif, waar een diepte van enkele honderden meters overgaat in een diepte van meer dan een kilometer. Dergelijke plekken zijn geschikt voor het waarnemen van walvisachtigen. Uiteraard willen wij daar ons geluk beproeven. Het zal nog enkele uren duren voor we daar arriveren. Er volgt weer een interessante en humoristische lezing van Eduardo over buitenaards leven. Onder buitenaards leven rekent hij ook de diepzee, want de omstandigheden voor levende wezens zijn daar lastiger dan op Mars. Zo beschouwd kunnen we eigenlijk zeggen dat er al officieel buitenaards leven is  vastgesteld, want er zijn vissen die leven op meer dan acht kilometer diepte.  

Vlak voor het diner varen we door dieper water en worden al enkele Witsnuitdolfijnen gezien. Direct na het eten staan we fanatiek de zee af te speuren of we een blow zien. Dat gebeurt niet direct maar ineens springen er wel een paar Witsnuitdolfijnen meters hoog uit het water! Ze doen dat meerdere keren achter elkaar, maar verdwijnen daarna net zo snel als ze gekomen zijn. Nog wat later op de avond wordt er vanaf de brug dan toch een blow gemeld. We varen erop af en krijgen nog verschillende blows, de rugvin en blowhole te zien. Waarschijnlijk gaat het om een Gewone Vinvis.  Wij vinden het echter helemaal niet zo gewoon en zijn buitengewoon blij met deze waarneming!