Jan Mayen

Zou het vandaag gaan lukken om te landen op Jan Mayen? Dit vulkanische eiland ligt geïsoleerd in de noordelijke Atlantische Oceaan op 600 km van IJsland, 500 km van Groenland en 1.000 km van Noorwegen. Het is berucht om z'n slechte weer met vaak wind, mist en laaghangende bewolking, waardoor de vulkaan van 2.200 meter maar zelden te zien is.

's Ochtends zien we het eiland op de horizon liggen. Het gaat inderdaad grotendeels schuil onder een wolkendek, maar de vroege vogels zien de basis van de vulkaan nog net. Wat een bijzondere plek is dit! Het waait nog steeds flink uit het noordoosten. Dat wordt spannend. We zien zwarte zeekoeten en de eerste Dikbekzeekoeten langsvliegen.

Het schip vaart aan de westzijde om Jan Mayen heen. De landingsplek ligt in de luwte van een baai, waar we beschut zijn tegen de wind. En dan komt het goede nieuws: we gaan aan land! We staan als eerste bij de zodiacs, warm en waterdicht verpakt, zodat we maximaal kunnen genieten van deze buitenkans.

Met een 'natte landing' zetten we voet aan wal op Jan Mayen, zoals onze voorouders dat vier eeuwen geleden deden. Inmiddels is de mist komen opzetten, waardoor het geheel nog sfeervoller wordt. Scherpe zwarte rotsen worden afgewisseld met groene mosvlakten. Het strand ligt bezaaid met drijfhout en restanten van walvisskeletten uit vervlogen tijden.

We mogen een kijkje nemen bij de kolonie Kleine alken aan de andere kant van de smalle heuvel die de kleine en grote vulkaan verbindt. Het is een geweldig gezicht hoe deze zwart-witte vogels al schaterlachend in groepjes langs de puinhellingen scheren.

Daarna bezoeken we het monument en kruis Hollanderhaugen ter nagedachtenis aan 7 landgenoten die een poging tot overwintering in 1634 niet overleefden. Verderop staan restanten van bebouwing van een eeuw geleden.

In de branding foerageren zeker 2.000 Noordse stormvogels, vrijwel allemaal van de lichte vorm. Hoog op de heuvel overzien enkele grote Burgemeesters het tafereel. Verder zien we nog een grote en kleine Jager, Noordse sterns, Bontbekplevieren en zelfs een paar dappere zangvogels in de vorm van een Witte kwikstaart en enkele Tapuiten.

Zeer voldaan pakken we de zodiac terug naar het schip, dat in de mist niet te zien is vanaf het strand. Dat betekent ook dat we vanaf het schip niets meekrijgen van de indrukwekkende vulkaan waar we langs varen. Het zij zo. We zijn een onvergetelijke ervaring rijker.

Door oneindige mistvelden zetten we met noordoostenwind kracht 6 koers naar het noorden. Morgenochtend komen we aan bij het pakijs. Welke verrassingen heeft dat voor ons in petto?