Hoe maak je IJsberen boos?

Vandaag komen we aan bij het pakijs oostelijk van Groenland, een weinig bezochte uithoek in de Noord Atlantische Oceaan. Als we de slaap uit onze ogen wrijven, zien we mist. Bij mooi weer boven een ijsvlakte is dat altijd een risico en slecht zicht kunnen we natuurlijk niet gebruiken bij onze zoektocht naar enkele hoog-arctische krenten in de pap!

We hebben het gevoel dat we ons als het ware eerst door het Niflheim uit de Noorse mythologie moeten worstelen, een koude en mistige wereld. Gelukkig trekt de mist iets verder noordelijk al snel op. De lichte bries blaast de laatste mistflarden weg, een spookjesachtige gewaarwording: de poorten openen zich voor de prachtige wereld van het zee-ijs: veel mooiere ecosystemen zijn er niet. Ons heerlijke schip, de Plancius, baant zich vrijwel geruisloos een weg tussen de schotsen. De zon, de blauwe lucht, ontelbaar kleuren wit en enkele heerlijke kleuren blauw…. Donkere Noordse Stormvogels keilen continue dansend voorbij. Tjonge, wat heerlijk! Mensen praten spontaan met gedempte stem, respect in het kwadraat voor al het moois om ons heen.

We horen het krassende geluid van Ivoormeeuwen en zien al gauw deze witte schoonheden! Bij vele passagiers staan of beter stonden ze op een hoge plek op de wishlist. Maar we zijn hier natuurlijk ook vooral voor de IJsberen, de mythische toppredator van het hoge noorden.

Dan stuiten we echter op een behoorlijk probleem! Eric, eigenaar van Inezia Tours, heeft de beer in het verleden eens vergeleken met een pakje roomboter. Jan, expeditieleider en een topper in zijn vakgebied, maakt het nog bonter! Hij durft de trotse beer te vergelijken met een klodder mayonaise. Jeetje, ik zou me om mindere vergelijkingen in de wiek geschoten voelen! Die witte beren gaan het ons vandaag natuurlijk nu niet meer zo makkelijk maken. Speel je uit in Groenland, al nooit eenvoudig natuurlijk, sta je bij het beginsignaal door deze vrijpostige vergelijkingen van de hoge heren al 1-0 achter. Hopelijk gaan de Witte Leeuwen (dat is de bijnaam van Telstar, voetbaldwerg uit IJmuiden, WV) de komende dagen een makkelijker promotiewedstrijd tegemoet tegen Willem II in Tilburg..

De eerste uren varen we langs perfect ijs voor IJsberen, maar hoe we ook zoeken, geen beer in zicht. Ze zijn boos, erg boos en liggen wellicht achter de schotsen heerlijk verstopt te zijn. Ik meen af en toe een behaarde witte middelvinger te zien vanachter de schotsen of is dat verbeelding? We hebben het natuurlijk aan ons zelf te wijten! Never mess with and respect the bears, gentlemen!

Het ijs wordt meer open en op de ijskaarten blijkt dat voor een wat groter gebied te gelden. We nemen ons verlies voor vandaag en zijn van plan naar de plek van morgen te varen! Het lijkt de enige juiste beslissing, maar de Artic heeft al snel een enorm prettige verrassing voor ons in petto!! We zien een Groenlandse Walvis, letterlijk en figuurlijk de allerdikste krent in de pap! We brengen de vaart terug en dan waan ik me even terug in 2015, het jaar waarin de we deze soort in de Noord Atlantische Oceaan herontdekten: we vinden ook vandaag al snel nog een exemplaar, dan nog twee, nog eens  drie en verder in het ijs een blow en heel dichtbij dobbert er nog een exemplaar. We schatten dat we ergens tussen de 12 en 15 dieren zien! Een schitterende waarneming van in mijn ogen de allerbeste soort die je in dit gebied kan aantreffen.

Waar we ook geen rekening mee hebben gehouden, is dat er enkele helden aan boord zijn die tijdens de Groenlandse Walvis Bonanza stug blijven doorzoeken naar een IJsbeer. En warempel ze vinden een exemplaar, in vrij a-specifiek gebied op de horizon! Het moeten slechts enkele pixels geweest zijn in hun kijkerbeeld, maar met voldoende overtuiging roepen ze dat heerlijke woord uit: IJSBEEEER!! Dat schrijf je in deze omstandigheden inderdaad met vier E’s of zes of vierentwintig, u mag dat zelf invullen (dat is dan weer met 1 E)

Heel langzaam varen we richting de kleine schots waarop de beer heerlijk ligt uit te buiken. Een karkas op een schots of 10 voor hem (het is een vrij groot mannetje) verraadt dat hij een feestmaal achter de rug heeft! Een uur lang vergapen we ons aan het dier, dit roomgele wonder, dat zijn Latijnse naam zo enorm veel eer aan doet: Ursus maritimus, de beer van de zee!

Tjonge wat een dag! Mensen vallen elkaar om de nek! Ik zie spontaan links en rechts dansjes ontstaan! Het is een lange reis met best af en toe een hobbeltje, maar altijd zo’n enorme beloning om te mogen speuren naar wildlife in het Groenlandse ijs. Vannacht varen we door een gebied met mogelijk veel walvissen naar een ander gedeelte van het ijs, op de kaart voor zover mogelijk nog veelbelovender. Wat gaan de komende uren, wat gaan de komende dagen ons nog brengen?

Eerst nog even proosten in de bar en daarna tot morgen!