Over Eddy Merckx en Johan Cruijff
Iconen heb je in alle soorten en maten. In België beginnen ze altijd over ene Eddy Merckx: iedere veelbelovende wielrenner wordt al snel vergeleken met heilige Eddy. Oneerlijk natuurlijk, uit zulk goed hout zijn er immers weinigen gesneden. Niks mis met dienend knechtwerk of een kleine erelijst, maar een Eddy, nee, daar is het wachten nog op. In Nederland beginnen we altijd over ene Johan Cruijff: iedere veelbelovende voetballer wordt al snel vergeleken met heilige Johan. Maar is dat logisch? De belangrijkste visionair in de edele voetbalsport, daar kun je eigenlijk niemand mee vergelijken. Niks mis met een ploeterende linksback of een bonkige spits, maar een Johan, nee, daar is het wachten nog op.
In deze noordelijke contreien heb je ook een aantal iconen. De IJsbeer hebben we een aantal dagen geleden werkelijk prachtig gezien! Getuige zijn van het draaien van een dampende IJsbeerdrol (die is bruin, niet wit), je zou om minder deze reis boeken.
Vandaag gaan we een landing maken op Poolepynten op het eiland Prins Karls Forland. Dit eiland is ontdekt door Willem Barentsz, wie anders, in 1596. In 1610 noemde de Engelse ontdekkingsreiziger Jonas Poole het eiland Black Point Isle, maar uiteindelijk noemden Engelse walvisvaarders enkele jaren later het eiland naar de zoon van koning James: prins Charles. Het punt dat naar Jonas Poole genaamd is, Poolepynten, is een wantij waar eigenlijk vrijwel altijd Walrussen liggen te rusten. Onmiskenbaar ook zo’n heerlijk icoon van het Noordpoolgebied! De omstandigheden zijn erg rustig en zonder een centje pijn worden de passagiers in groepen aan land gezet. Heerlijk om enige tijd te mogen vertoeven in de nabijheid van deze kolossen met hun indrukwekkende slagtanden. Op de terugweg naar de Zodiac zien we Steenlopers, een Drieteenstrandloper in het ons minder bekende zomerkleed en ook de liefde zit in de lucht: we kunnen parende Rosse Franjepoten op onze triplijst bijschrijven.
In de middag maken we een zalige Zodiactocht door Ymerbukta. Hier dompelen we ons onder in een zalig decor van ijs en sneeuw. Een aantal Spitsbergenrendieren staart ons na vanaf de witte oevers. We zien Eiders, Koningseiders, Zwarte Zeekoeten, Kleine Jagers en een erg leuke Ringelrob. Een prachtige afsluiting van een heerlijke Odyssey!!
In de avond is de afscheidsceremonie. We proosten met de kapitein en we klappen onze handen welverdiend kapot voor de kundige expeditie-staf en de mensen die ons tijdens de reis zo heerlijk hebben verzorgd tijdens de maaltijden. Tijdens de maaltijd wordt de aandacht gevestigd op Peter en Connie, een heerlijk echtpaar dat elkaar op de dag af 58 jaar geleden is tegengekomen. Plotseling neemt Prince (waar hebben we het eerder gehad over een prins in dit blog) de microfoon om een prachtige serenade ter ere van dit leuke stel te zingen. Prince is de ober aan boord en niet de artiest die bijvoorbeeld paarse regen bezong. We zitten hier immers in de Arctic en aan paarse regen hebben we een broertje dood. Witte sneeuw, dat vinden wij dan weer heerlijk.
De ober maakt wat los bij Peter en Connie, er zit ook hier liefde in de lucht, een spontane kus is het gevolg. De ober maakt echter veel meer los! Na afloop van zijn lied klinkt er plotseling “DING DONG”. We weten inmiddels dat er wat bijzonders gezien wordt en een deel van de mensen begint zonder dat de expeditieleider wat heeft gezegd te rennen. Bij het aantrekken van de linker-laars vernemen we dat er een erg grote groep Beluga’s bij de boot zwemt. Inderdaad ook dit is een iconische soort van het hoge noorden! Men noemt ze ook wel zeekanaries, omdat ze bekend staan om hun uitgebreide repertoire aan geluiden: fluiten, zingen, piepen, loeien, tsjirpen en klikken. Het is dus zeker niet onaannemelijk dat deze prachtige witte walvisachtigen naar de boot zijn gelokt door de lofzang van ober Prince!
Het betreft een werkelijk enorme groep Beluga’s! Over een breed front van enkele kilometers zien we de witte torpedo’s traag door de golven glijden. De schattingen lopen uiteen van 300 tot 500 dieren! Enorme aantallen foto’s worden gemaakt van de dieren en zeker enkele exemplaren die vlak langs de boot langs liggen zijn populair bij de fotografen en de overige passagiers. Een strakblauwe lucht, de besneeuwde bergtoppen en een lekker zonnetje maken de ervaring onvergetelijk.
Een heerlijk afsluiting van deze dag vol iconen, een heerlijke afsluiting van deze Odyssey! Toch? Morgen eindigt de trip in Longyearbyen, waar we nog een heerlijke dag tegemoet gaan met rondleidingen!
Tot morgen…
4 Reacties
Corrie
nog romantisch ook zo'n reis!
Roland Siezen
Ik heb deze mooie tocht gemaakt in 2022 met de Plancius. Dit jaar heb ik jullie verslagen dagelijks op de voet gevolgd. In het begin had ik medelijden met jullie omdat wij destijds veel beter weer hadden, zodat wij aan land gingen op Fair Isle en Jan Mayen. Maar later in jullie reis werd ik steeds jaloerser toen veel groenlandse walissen en zelfs honderden belugas gezien werden. Als walvis liefhebber kwam ik er in 2022 wat kariger van af toen we maar 1 van elk soort zagen. Daarentegen hadden we geluk na Jan Mayen op 1 dag toen 5 blauwe vinvissen (=blue whales) gezien. Ik hoop dat ik deze reis nog eens een keertje kan doen, of anders naar Antarctica?
Ria Verhoef
Alweer een prachtige uiteenzetting van de dag. Jullie hebben weer veel gezien en gedaan. Wat leuk voor onze lieve vrienden Conny en Peter dat ze zo in het zonnetje zijn gezet alhoewel wij blij zullen zijn als ze weer veilig voet zetten op Nederlandse bodem na dit grote avontuur. Groet
Mieke Valkenborgh
Prachtig verhaal over een prachtige dag in het noordpoolgebied! Wat zullen er mooie foto’s tevoorschijn komen bij Stijn ….! Goede vaart!
Er zijn nog geen reacties.