Plancius dag 10 “Spitsbergen in zicht!!”

We worden ’s ochtends weer vroeg wakker en het valt meteen op dat we de ruwe omstandigheden op de noordelijke Atlantische Oceaan achter ons hebben gelaten. De Plancius vaart in een rustig tempo in oostelijke richting naar Spitsbergen. Als we voor het ontbijt op het bovendek gaan kijken zijn de “usual suspects” alweer aan dek en worden de ervaringen van gisteren en vanochtend alweer met elkaar gedeeld. Er zijn vroeg in de ochtend al enkele Butskoppen gezien, maar in tegenstelling tot voorgaande jaren zijn de waarnemingen dit jaar van kortere duur. We zien regelmatig een (kleine) blow gevolgd door een rugvin maar hebben deze mooie zeezoogdieren niet lang om het schip zoals we dit in eerdere edities wel meegemaakt hebben. Hierdoor heeft niet iedereen de mogelijkheid om deze dieren te zien. Niettemin blijft het erg mooi om deze kleinere walvissen te zien in het water.
Onze expeditieleider Jan komt  met zijn gebruikelijke goedemorgen boodschap over de intercom en meldt op zijn altijd vrolijke toon dat we het ruige weer achter ons hebben gelaten. Vandaag hebben we een relatief korte zeedag en verwachten al rond 13:00h bij de “drop off” voor de kust van Spitsbergen te komen. Zo’n 20 kilometer voor Spitsbergen ligt er een richel waar de oceaan van 2,5 kilometer diepte steil omhoog gaat naar zo’n 200 - 300 meter. Deze grote verschillen onderwater leveren vaak een goede voedingsbodem op voor walvissen en dolfijnen die hier veel voor de kust voorkomen. Hier gaan we vandaag dan ook naar op zoek.

Na het ontbijt staan veel deelnemers aan dek en niet veel later worden er rond de boot enkele Witsnuitdolfijnen gezien. Deze prachtige dolfijnen zwemmen heel even voor de boeg van de Plancius met ons mee voordat ze weer verdwijnen. Dit tafereel herhaalt zich nog 3 keer deze ochtend waardoor uiteindelijk de meeste deelnemers wel een glimp van deze dolfijn hebben opgevangen. Dan wordt de boot weer even wakker geschud en zien we een “blow” op enkele honderden meters afstand voor het schip. Iedereen komt naar buiten en kijkt gespannen om zich heen. Na een minuut of 10 zien we de walvis (waarschijnlijk een Noordse Vinvis) op grote afstand achter het schip wegzwemmen. De rugvin wordt nog even getoond die lijkt wat langer dan die van een Gewone Vinvis, maar dit kan niet met zekerheid worden vastgesteld. Voor de rest van de dag blijft het rustig qua zeezoogdieren zeker vergeleken met andere jaren.
We zien de witte spitse bergen van Spitsbergen aan de horizon en met een heerlijk zonnetje erbij is het prima uit te houden aan boord. De gebruikelijke vogelsoorten houden ons gezelschap naarmate we dichterbij land komen. We zien o.a. de Dikbekzeekoeten, Papegaaiduikers, Kleine Alken en ook enkelen jagers (Kleine en Grote).
Na het diner varen we nog de monding van een fjord in tegenover het Prins Karls Forland eiland. Het is mooi weer, maar de wind is wel wat aangetrokken dus handschoenen en een warme muts zijn zeker welkom. De eerste Spitsbergen Rendieren worden aan land gezien en dan zien we 3 Poolvossen langs de kust rennen en nog volledig in hun wintervacht van prachtig wit bont. Morgenochtend gaan we aan land om de Walrussen van Poolepynten te bekijken iets waar iedereen naar uitkijkt. Het is inmiddels middernacht, maar de zon staat nog steeds relatief hoog en onze biologische klok geeft nog geen signalen van vermoeidheid. Het is nog lang gezellig in de lounge voordat we gaan slapen en wachten wat de laatste volledige dag op Spitsbergen ons gaat brengen voordat we donderdag aan wal gaan.

Tot morgen!!