Plancius dag 9 “the Deining Room”
“A Walk in the Park”, zo zouden onze westerburen de bootreis tot vandaag hebben omschreven. Vrijwel geen wind, vrijwel geen golfslag, een beetje deining en voor deze hoog noordelijke contreien, best aangename temperaturen. Koning Noordpool laat ons vandaag echter kennis maken met een compleet andere kant. Een lagedruk gebied ten zuiden van IJsland wekt de wind en dat heeft gevolgen.
Enkelen van u kennen wellicht de Argentijnse voetballer Caniggia nog wel. Met zijn snelheid en zijn wapperende lange haar verdiende hij 1 van de mooiste bijnamen van de edele voetbalsport, ‘de zoon van de wind’. Vandaag maken we kennis met ‘de moeder van de wind’. Niet eens zo heel veel westelijker is er namelijk sprake van windkracht 12 en dus komen we er nog relatief genadig vanaf. De wind waait uit noordelijke hoek en de gevoelstemperaturen dalen flink. Passagiers duiken uit hun koffers dikkere jassen en grotere wanten op. De laatste stukjes ontbloot vel verdwijnen, mensen zoeken de spaarzame plekjes in de luwte op en uiteindelijk blijven alleen de echte die-hards over aan dek.
De wind neemt echter ook een heel grote groep vrienden mee! Eerst zijn het nog wat kleine golven, maar uiteindelijk bouwt de golfslag zich steeds verder op. Deze golven beuken tegen het ijs, op zich een spectaculair gezicht. Maar het heeft ook gevolgen voor onze waarnemingen. Zelfs voor IJsberen lijken de omstandigheden te gevaarlijk op de tegen elkaar slaande ijsschotsen. Ze zullen zich wat verder van de ijsrand hebben begeven, onzichtbaar wachtend op een wind die weer zal gaan liggen. Ook zeehonden zien we slechts sporadisch.
Bewonderend kijken we naar de vogels die geen moeite schijnen te hebben met het ruwe weer. Grote Burgermeesters, Dikbekzeekoeten en Noordse Stormvogels, ze lijken de wind uit te dagen nog wat harder te gaan waaien. Een Vaal Stormvogeltje keilt door de wind, helpt u ons te onthouden dat we de boeken erbij pakken als we thuis komen: hoe ver noordelijk broedt deze soort ook al weer? De echte sterren van de show zijn de Kleine Alken, heldhaftig kleine vogeltjes, als plastic bad eendjes dobberend op de grootste golven. Hoe kan het dat evolutie deze mini-vogels heeft gevormd tot bewoner van de arctische oceaan? Schattige taaiheid in het kwadraat, moeiteloos de ruwe omstandigheden de baas.
Hoewel de waarnemingen schaars zijn, eindigen we de dag met een klapper van jewelste. Inezia Tours herontdekte in 2015 mede de Groenlandse Walvis in onze noordelijke Atlantische Oceaan. Destijds concludeerden wetenschappers dat de soort vrijwel verdwenen zou zijn. Enkele tientallen zouden er wellicht nog rond zwemmen met een populatiegrootte die “too low to estimate” zou zijn. Ik was erbij in 2015 toen we anders bewezen en 100 exemplaren in het Groenlandse ijs ontdekten. Inezia Tours zette zichzelf die dag definitief op de kaart als expeditiecruise-specialist. Vandaag zagen we kort twee exemplaren van deze mythische, hoog-arctische soort. Een ware krent in de pap…
’s-Avonds is het rustig in de dining-room (of voor vandaag beter deining-room), waar koks en bedienend personeel ons wederom verwennen met heerlijk eten en een geweldige service. Veel stoelen zijn leeg, omdat mede-reizigers geveld zijn door de ruwe zee en een op en neer kantelende maag, waardoor de maaginhoud zo maar in- en uitgang door elkaar kan halen. Gelukkig is zeeziekte een tijdelijk verschijnsel, morgen zullen bij betere omstandigheden de meesten weer helemaal hersteld aan dek staan. Een andere aandoening zal voor een deel van de reizigers veel langer blijven nawerken. Tijdens deze tochten wordt er namelijk een zaadje geplant, die velen doet terugkeren op dit soort reizen. De roep van de zee, voor sommigen uiteindelijk nooit meer te weerstaan! Tot morgen!
3 Reacties
Annemarie
Wat geniet ik van jullie verslag. Wij hebben twee vrienden aan boord en zij deelden de link zodat we jullie kunnen volgen. Spectaculair! Tot gisteren dacht ik dat ik ook wel mee had gekund maar vandaag was ik zeker zwaar zeeziek afgehaakt. Nog prachtige dagen met hopelijk heel veel te zien. En een ijsbeer voor Julia!
Marian
Mijn man is ook snel zeeziek.
Maar met de kleine ronde pleisters (Scopoderm) die je achter je oor moet plakken heeft hij nergens last van gehad. Ze zijn op recept verkrijgbaar krijgen bij de huisarts. Met deze pleisters denk ik dat iedereen deze expeditiereis kan maken. Mijn man heeft ze gebruikt naar Antarctica en ook bij deze reis van Vlissingen naar Spitsbergen.
Frank van Oploo
Heerlijk verhaal, Willem. Ik waan me naast je aan dek en voel welhaast de woeste wind door m'n haren (zelfs de weinige die mij nog resten) en de deining onder m'n voeten. Machtig mooi - goeie vaart nog!
Frank
Marco
De voorbije dagen waren de spreekwoordelijke stilte voor de storm. Die storm biedt dan wel weer mogelijkheden van nieuwe waarnemingen maar dat alleen voor de bikkels die (kort) aan dek verblijven. Succes J^2!
Er zijn nog geen reacties.